در این آموزش کاربردی و جامع قرار است موضوعات زیر را بررسی کنیم. با ما، تا پایان این صفحه همراه باشید.

• معرفی آموزش‌های کاربردی پت بوم
• چرا تربیت سگ مهم است؟
• بکارگیری اصول آموزشی عمومی
• آموزش جای دستشویی به سگ
• آموزش اجتماعی کردن سگ
• آموزش همقدم شدن به سگ
• آموزش فرمان گوش کن به سگ
• آموزش بمان به سگ در جلوی در
• آموزش فرمان بیا به سگ
• آموزش فرمان بشین به سگ
• آموزش رفتارهای غذایی مثبت به سگ
• آموزش دستورات بردار و بنداز به سگ
• آموزش در پارک ماندن به سگ
• آموزش نه گفتن به سگ
• آموزش رفع رفتارهای ناهنجار سگ (مثل: پارس کردن، گاز گرفتن، پرخاشگری و…)
• آموزش تنها ماندن سگ در خانه
• آموزش تخلیه انرژی سگ

تربیت سگ بخشی جدایی ناپذیر از زندگی با اوست. ممکن است عشق و علاقه زیاد شما به سگتان باعث به چشم نیامدن رفتارهای نادرست او شود، اما زمانی که این رفتارها مشکل ساز شوند، انکار کردن آن‌ها غیر ممکن است! از این رو تربیت سگ بسیار حائز اهمیت است.

در دنیای امروز به قدری اطلاعات متنوع، زیاد و ضد و نقیضی در موررد تربیت سگ وجود دارد که ممکن است شما را سردرگم کنند، پس بهتر است به جای شرکت در دوره‌های مختلف و یا خواندن مطالب غیر معتبر، یک دوره مناسب و یک مقاله جامع در این رابطه بخوانیم تا گره‌های ذهنی ما در این باره باز شوند. ما در این مقاله به بررسی جامع آموزش و تربیت سگ می‌پردازیم. اگر دوست دارید درهای بیشتری از این موضوع به روی شما باز شوند، با ما در ادامه مطلب همراه باشید.

چرا تربیت سگ مهم است؟

در این جا به 10 مورد از دلایل اهمیت تربیت سگ می‌پردازیم:

1. آموزش فقط برای توله سگ‌ها نیست. بله، می‌توانید ترفندهای جدیدی را به سگ‌های مسن نیز آموزش دهید. یادگیری نحوه برقراری ارتباط با سگ خود در هر سنی می‌تواند به حفظ امنیت آن‌ها و تشویق رفتارهای خوب کمک کند‌.
2. آموزش چیزی بیش از «بیا»، «بنشین» و «بمان» است. آموزش مثبت و مبتنی بر پاداش به شما می‌آموزد که چگونه اقدامات نامناسب را تغییر دهید و به رفتار خوب پاداش دهید.
3. آموزش به حل رفتارهای ناخواسته کمک می‌کند. گاز گرفتن، پریدن از بالا، مسائل مربوط به دستشویی کردن و بسیاری موارد دیگر با آموزش صحیح قابل حل است.
4. آموزش به شما این امکان را می‌دهد که سگ خود را بیشتر با خود همراه کنید. پاسخگو بودن به نشانه‌های شما در محیط‌های مختلف و همقدم شدن با شما تنها چند مزیت از صدها مزیت آموزش است.
5. سگ‌ها به راحتی حواسشان پرت می‌شود. کلاس‌های آموزشی با سایر والدین و سگ‌های حیوان خانگی به شبیه‌سازی سناریوهای دنیای واقعی کمک می‌کند که به شما و سگتان یاد می‌دهند چگونه در مکان‌های مختلف آموزش را پیش ببرید.
6. آموزش یک مسئله دو طرفه است. وقتی شما و سگتان آموزش‌های جدید را به خوب یانجام می‌دهید، احساس خوبی بهتان دست خواهد داد.
7. سگ‌ها نیاز به تحریک فیزیکی و ذهنی دارند. آموزش کمک می‌کند تا از بی‌حوصلگی و رفتارهای مخرب سگ جلوگیری شود.
8. آموزش به تقویت پیوند شما کمک می‌کند. این، شما و سگتان را برای یک عمر اعتماد و یادگیری مداوم آماده می‌کند.
9. آموزش باعث می شود سگ‌ها اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند. این برای توله‌های خجالتی یا ترسو بسیار مفید است.
10. آموزش برای شما و سگتان رضایت بخش است. سگ شما می‌خواهد شما را راضی کند و هیچ چیز به اندازه یک سگ آموزش‌دیده که سرگرم نشان دادن مهارت‌های خود است، تاثیرگذار نیست.

بکارگیری اصول عمومی آموزش سگ

برای آموزش هر چیزی به سگ خود، شما باید یک سری اصول اولیه و عمومی را رعایت کنید. در ادامه با هم این اصول آموزشی عمومی را بررسی می‌کنیم:

1. انتظارات و خلق و خوی خود را مدیریت کنید. قرار نیست هر روز تمرینی عالی داشته باشید، اما ناامید نشوید و چیزی را به سگ خود تحمیل نکنید. رفتار و نگرش خود را برای تشویق توانایی و اعتماد به نفس سگ خود برای یادگیری تنظیم کنید. اگر خلق و خوی آرامی دارید، به طور کلی سگ شما نیز از شما تائیر خواهد گرفت.

• اگر سگتان از خلق و خوی بد شما بترسد، چیز جدیدی یاد نخواهد گرفت. او فقط یاد می‌گیرد که محتاط باشد و به شما اعتماد نکند.
• کلاس‌های آموزش سگ و یک مربی خوب می‌تواند به شما کمک کند رفتار خود را بهبود ببخشید که ثمره آن موفقیت سگ شماست.

2. خلق و خوی سگ خود را در نظر داشته باشید. همه سگ‌ها خلق و خوی متفاوتی دارند. درست مانند بچه‌ها، نژادهای مختلف به طور متفاوت و با سرعت‌های متفاوت یاد می‌گیرند. برخی از سگ‌ها سرسخت هستند و در هر مرحله شما را به چالش می‌کشند. برخی دیگر برای خشنود کردن شما از جان مایه می‌گذارند. ممکن است لازم باشد تکنیک‌های آموزشی خود را برای برآوردن نیاز خلق و خوی سگ خود تنظیم کنید.

3. فوری پاداش بدهید. سگ‌ها علل و تاثیرات طولانی مدت را درک نمی‌کنند، آن‌ها سریع یاد می‌گیرند. شما باید سگ خود را در عرض 2 ثانیه برای یک رفتار دلخواه تحسین کنید یا به او پاداش دهید تا آن رفتار را تقویت کنید. اگر بیش از حد صبر کنید، او پاداش را با عملی که از او خواسته‌اید مرتبط نمی‌کند. علاوه بر این، باید مطمئن شوید که تمجید شما به اندازه کافی سریع است تا دقیق باشد. در غیر این صورت، ممکن است به رفتارهایی که نمی‌خواهید پاداش دهید!

به عنوان مثال، تصور کنید که به سگ خود دستور «نشستن» را آموزش می‌دهید. او فقط برای یک لحظه می‌نشیند، اما زمانی که او را تحسین می‌کنید و به او پاداش می‌دهید، او شروع به ایستادن کرده است. در این صورت، شما به رفتار ایستادن پاداش می‌دهید، نه رفتار نشستن.

4. آموزش کلیکر را در نظر بگیرید. آموزش کلیکر روشی برای ارائه تمجید فوری با کمک کلیکر است. می‌توانید سریع‌تر از اینکه بتوانید سر سگتان را نوازش کنید، کلیک کنید. به این ترتیب، آموزش کلیکر، رفتار خوب را به اندازه کافی سریع برای سرعت یادگیری سگ تقویت می‌کند و با ایجاد ارتباط مثبت بین صدای کلیک و پاداش‌ها کار می‌کند. در نهایت، سگ شما برای رفتار خوب خود، خود صدای کلیک را پاداش کافی در نظر می‌گیرد. شما می‌توانید اصل آموزش کلیکر را برای هر دستور سگ به کار بگیرید.

روی دستگاه کلیکر کلیک کنید، سپس بلافاصله به سگ تشویقی بدهید. این یک ارتباط مثبت با صدای کلیک ایجاد می‌کند. بعداً، آن صدا رفتاری را به‌ عنوان رفتار صحیح در ذهن سگ علامت‌گذاری می‌کند تا سگ هر موقع صدای آن را شنید، بداند کار درستی را انجام داده است. هنگامی که سگ رفتار دلخواه خود را انجام داد، صدای کلیک را در بیاورید، سپس به او تشویقی بدهید. هنگامی که او آن رفتار را به طور مداوم انجام داد، می توانید نام دستوری به رفتار بدهید. با کمک کلیکر دستور و رفتار را به هم گره بزنید.

به عنوان مثال، قبل از اینکه دستور «نشستن» را به سگ خود بیاموزید، وقتی او را نشسته دیدید، کلیکر را به صدا دربیاورید، به او تشویقی بدهید و تحسینش کنید. هنگامی که او فقط برای گرفتن تشویقی شروع به نشستن می‌کند، شروع به گفتن کلمه “بشین” کنید تا او را در موقعیت قرار دهید. آن را با صدای کلیک جفت کنید تا به او پاداش دهید. در نهایت، او می‌آموزد که نشستن در پاسخ به دستور «بشین» برای او یک جایزه کلیک خواهد داشت.

5. در طول روند آموزش سگ خود ثابت قدم باشید. اگر آموزش سگ شما مداوم نباشد، او نمی‌فهمد که شما از او چه می‌خواهید. هرکسی که با سگ شما زندگی می‌کند باید اهداف آموزشی او را درک کند و با آن‌ها همراه باشد. برای مثال، اگر به سگ خود آموزش می‌دهید که روی مردم نپرد، اجازه ندهید که بچه‌ها اجازه دهند سگ از روی آن‌ها بپرد. چرا که اثر این همه آموزشی را که انجام داده‌اید، از بین می‌برد!

مطمئن شوید که همه از دستورات دقیقی که سگ شما در آموزش یاد می‌گیرد، استفاده می‌کنند. او فارسی صحبت نمی‌کند و نمی‌تواند تفاوت بین «بشین» و «روی زمین بشین» را تشخیص دهد. استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر فقط باعث سردرگمی او می‌شود.

6. همیشه موفقیت و رفتار خوب را با تعریف و تمجید و گاهی اوقات یک تشویقی کوچک پاداش دهید. خوراکی‌های کوچک به سگ شما کمک می‌کند تا آموزش خود را بیاموزد. تشویقی یا خوراکی‌ای که برای آموزش به سگ خود می‌دهید، باید کوچک و خوشمزه باشد و به راحتی جویده شود. شما نمی‌خواهید که جلسه تمرین را برای یک تشویقی قطع کنید!

7. در صورت نیاز از غذاهای با ارزش استفاده کنید. هنگام آموزش یک دستور دشوار یا مهم، از یک خوراکی با ارزش بالا استفاده کنید تا جذابیت‌های آموزش را برای او افزایش دهید. به عنوان مثال برای تشویقی با ارزش می‌توان جگر یخ زده، تکه‌های سینه مرغ بریان شده، یا تکه‌هایی از گوشت بوقلمون را در نظر گرفت.

همانطور که سگ دستور را یاد می‌گیرد، خوراکی‌های با ارزش را کنار بگذارید و در صورت نیاز آن‌ها را برای پیشبرد آموزش خود بازگردانید، اما همیشه او را تحسین کنید.

8. سگتان را با معده خالی تمرین دهید. چند ساعت قبل از آموزش دادن به سگ خود، به اندازه معمول یک وعده غذایی بزرگ، غذا ندهید. هرچه سگ شما بیشتر تمایل به خوردن تشویقی داشته باشد، تمرکز بیشتری روی کاری که برای دریافت آن باید انجام دهد، خواهد داشت.

9. همیشه تمرین را با یک نکته مثبت به پایان برسانید. حتی اگر جلسه آموزشی خوب پیش نرفت و سگ شما به دستور جدیدی نرسید، به چیزی پایان دهید که بتوانید او را به خاطر آن تحسین کنید. با پایان دادن به جلسه آموزشی با دستوری که او قبلاً به آن مسلط شده است، آخرین چیزی که او از تمرین و آموزش به یاد می‌آورد محبت و تمجید شما خواهد بود.

10. از واق زدن سگ خود جلوگیری کنید. اگر سگتان در زمانی که شما نمی‌خواهید به شما واق می‌زند، فقط او را نادیده بگیرید تا زمانی که متوقف شود و سپس زمانی که ساکت شد، با تحسین به او پاداش دهید. گاهی اوقات آن‌ها برای توجه به شما پارس می‌کنند، در حالی که گاهی اوقات ممکن است به دلیل ناامیدی باشد.

• توپ یا اسباب بازی پرتاب نکنید. این فقط به او یاد می‌دهد که اگر پارس کند، شما را مجبور به انجام کاری می‌کند که او می‌خواهد.
• سر سگ فریاد نزنید که ساکت باشد، زیرا سگ توجه کردن شما به عنوان پاداش در نظر می‌گیرد.

الان که اصول اولیه و عمومی آموزش سگ را می‌دانیم، به تربیت سگ و آموزش رفتارهای مختلف به او می‌پردازیم:

1. آموزش جای دستشویی به سگ

یکی از اولین مواردی که پس از ورود سگ به خانه خود باید به او یاد بدهید، آموزش جای دستشویی اوست. این ممکن است کمی زمان بر و چالش برانگیز به نظر بیاید که دقیقاً همین طور است اما با کمی صبر و تداوم در آموزش می‌توانید بهترین نتیجه را داشته باشید!

به طور معمول سگ‌ها از سن هشت هفتگی می‌توانند جای دستشویی خود را یاد بگیرند. روش‌های زیادی برای این کار وجود دارد. برخی، سگ‌های خود را برای دستشویی کردن در بیرون آموزش می‌دهند و برخی این کار را داخل خانه انجام می‌دهند. گاهی اوقات بیرون بردن توله سگ ممکن است عملی‌ترین گزینه نباشد.

توله سگ‌های خیلی کوچک ممکن است نیاز به ده‌ها بار  بیرون رفتن در روز داشته باشند، که اگر در رفت‌وآمد مشکل داشته باشید، می‌تواند اذیت‌کننده باشد. شاید شما در یک ساختمان آپارتمانی زندگی می‌کنید و این یک پیاده روی طولانی از آسانسور به سمت محل دستشویی توله سگ شما باشد. در این موارد، آموزش داخل خانه ممکن است یک گزینه مفید باشد. می‌توانید این کار را با آموزش توسط پد مخصوص یا روزنامه انجام دهید یا می‌توانید دستشویی مخصوص سگ را امتحان کنید.

اگر قصد دارید که توله سگتان یاد بگیرد که کار خود را هم داخل خانه و هم خارج خانه انجام دهد، ابتدا فقط در یک مکان به او آموزش دهید. قبل از اینکه او را به مکان دیگری معرفی کنید، مطمئن شوید که او از رفتن به آن نقطه لذت می‌برد. اگر هر دو را به طور همزمان معرفی کنید، ممکن است سگ شما گیج شود، و ممکن است در دستشویی کردن خطا بزند (در جای نادرستی دستشویی کند).

نکته‌ای که باید به خاطر داشته باشید این است که توله سگ‌ها سطوحی که کار خود را روی آن انجام می‌دهند، برای ادامه کار خود ترجیح می‌دهند. بنابراین سگ‌هایی که یاد می‌گیرند روی پد دستشویی کنند، ممکن است حتی در بزرگسالی آن را ترجیح دهند.

برای آموزش با پد، توله سگ خود را در فضایی با جای خواب و بازی و همچنین یک قسمت برای دستشویی جداگانه که به راحتی تمیز می‌شود، نگه دارید. قسمت دستشویی را با پدهای ادرار حیوانات خانگی که می‌توانید از فروشگاه بخرید یا چند لایه روزنامه بپوشانید. وقتی در این منطقه هستند بر آن‌ها نظارت کنید تا اگر سعی کردند به نقطه اشتباهی بروند بتوانید آن‌ها را هدایت کنید. به آرامی آن‌ها را بردارید و در جایی که قرار است بروند قرار دهید. و هنگامی که از مکان مناسب استفاده کردند، آن‌ها را  بسیار تحسین و تشویق کنید.

اگر در داخل خانه تمرین می‌کنید، دستشویی‌های مخصوص می‌توانند راحت‌تر از روزنامه تمیز شوند. در اینجا چند نکته برای استفاده از سینی دستشویی سگ آورده شده است:

• یک سینی بستر با دو طرف کم عمق انتخاب کنید. اطمینان حاصل کنید که توله سگ شما می‌تواند به راحتی از آن استفاده کند.
• سینی دستشویی سگ خود را در یک منطقه کم تردد از خانه خود قرار دهید. بیشتر سگ‌ها هنگام انجام کار خود حریم خصوصی را ترجیح می‌دهند.
•  سینی دستشویی سگ خود را، در همان نقطه نگه دارید. جابجایی آن ممکن است باعث خطا زدن دستشویی سگ شما شود. (بنابراین، مطمئن شوید که جایی که آن را قرار داده‌اید، مناسب است و کف آن به راحتی تمیز می‌شود.)
• اگر می‌خواهید جای دستشویی سگ خود را تغییر دهید، به مرور و طی یک هفته این کار را انجام دهید تا سگ شما کاملاً جای دستشویی جدید خود را یاد بگیرد.

2. آموزش اجتماعی کردن سگ

وقتی سگ شما کم کم بزرگ می‌شود، اهمیت اجتماعی شدن او، نمود بیشتری پیدا می‌کند. اجتماعی کردن سگ شامل آشنا کردن او با افراد غریبه، سایر سگ‌ها و محیط‌های جدید است. سگی که اجتماعی می‌شود، رفتارهای نامناسب کمتری از خود نشان می‌دهد و به طبع در مکان‌های بیشتری جای دارد. اگر می‌خواهید در این مورد باجزئیات بیشتری بدانید، خواندن این مقاله را به شما توصیه می‌کنیم: اجتماعی کردن توله سگ، آموزش گام به گام

3. آموزش همقدم شدن به سگ

1. سگ خود را با یک قلاده به پیاده روی منظم ببرید. این نه تنها برای تمرین، بلکه برای سلامت جسمی و روانی او نیز مهم است. بسته به نژاد سگی که دارید، ممکن است سگ شما به ورزش زیادی نیاز داشته باشد تا او را شاد و خوش فرم نگه دارد.

2. از کشیدن سگ خودداری کنید. بیشتر سگ‌ها زمانی که در حال یادگیری پیاده روی هستند، قلاده خود را می‌کشند. هنگامی که او شروع به کشیدن کرد، بلافاصله متوقف شوید. تا زمانی که سگ به سمت شما نیامده و توجه خود را روی شما متمرکز نکرده است، قدم دیگری برندارید.

3. جهت را تغییر دهید. یک روش حتی موثرتر این است که در جهت مخالف راه بروید و سگ خود را تشویق کنید تا با شما بیاید. هنگامی که او به حرفتان گوش کرد، او را تحسین کنید و به او تشویقی بدهید.

4. کاری کنید که سگتان در کنار شما بودن را سرگرم کننده ببیند. انگیزه طبیعی سگ شما این است که مسیر خود را ترسیم کند و محیط اطرافش را بررسی کند. شما باید راه رفتن در کنار خود را جذاب‌تر از آن کنید. هنگام تغییر جهت از صدایی مشتاق استفاده کنید و هنگامی که به سمت شما برگشت او را با تمجید و تشویقی پذیرایی کنید.

5. رفتار را با یک دستور کلامی جفت کنید. هنگامی که سگ به طور مداوم در کنار شما راه می‌رود، می‌توانید نامی مانند «پیاده روی» یا «بریم بیرون» به رفتارش بدهید.

4. آموزش فرمان گوش کن به سگ

1. هدف دستور “گوش کن” را درک کنید. این دستور به عنوان فرمان «من را ببین» نیز شناخته می‌شود، «گوش کن» یکی از اولین دستوراتی است که باید به سگ خود آموزش دهید. شما از آن برای جلب توجه سگ خود استفاده خواهید کرد تا بتوانید دستور یا جهت بعدی را به او بدهید. برخی از افراد فقط از نام سگ خود به جای “گوش کن” استفاده می‌کنند. این به ویژه اگر بیش از یک سگ دارید مفید است. به این ترتیب، هر سگ می‌داند که چه زمانی می‌خواهید روی شما تمرکز کند.

2. یک مشت خوراکی آماده کنید. این‌ها ممکن است تشویقی‌هایی باشند که از فروشگاه می‌خرید یا هات داگ‌هایی که به قطعات کوچک بریده شده‌اند. خوراکی‌ای را انتخاب کنید که می‌دانید سگ شما آن را دوست دارد و برای به دست آوردن آن هرکاری خواهد کرد.

3. نزدیک سگ خود بایستید هرچند با او تعامل نشوید. اگر او به حضور شما واکنش نشان داد، ثابت بایستید و به سمت دیگر نگاه کنید تا زمانی که علاقه خود را از دست بدهد.

4. با صدایی آرام اما محکم بگویید «گوش کن». اگر به جای دستورات «گوش کن» یا «من را ببین» از نام سگ خود استفاده می‌کنید، به جای آن نام او را بگویید. لحن و صدا باید همانی باشد که برای جلب کردن توجه کسی، او را صدا می‌کنید.

5. صدای خود را برای جلب توجه او بلند نکنید. صدای بلند خود را برای موقعیت‌های «نجات‌بخش زندگی» ذخیره کنید، برای مثال برای متوقف کردن او از فرار کردن. اگر به ندرت صدای خود را بلند می کنید، زمانی که نیاز به فریاد زدن داشته باشید توجه بی دریغ سگ خود را به خود جلب خواهید کرد. اما اگر همیشه برای سگ خود صدای بلندتان را به کار ببرید، آن‌ها این صدا را نادیده می‌گیرند و فریاد زدن دیگر به عنوان چیزی که توجه خاصی را به خود جلب می‌کند در نظر گرفته نمی‌شود.

• همانطور که می‌دانید سگ‌ها شنوایی عالی‌ای دارند، بسیار بهتر از ما. یک تغییر جالب در این دستور این است که ببینید چقدر آرام می‌توانید زمزمه کنید و سگ خود را وادار کنید که پاسخ دهد. وقتی بتوانید او را وادار کنید که دستورات را با یک زمزمه انجام دهد، مردم فکر می‌کنند که شما “نجواکننده سگ” هستید!

6. برای پاسخ مورد نظر فوراً جایزه بدهید. به محض اینکه سگ شما کاری را که انجام می‌داد، متوقف کرد و به سمت شما نگاه کرد، او را تحسین کنید و به او تشویقی بدهید. اگر از کلیکر استفاده می‌کنید، قبل از ستایش یا تمجید، کلیکر را به صدا بیاورید.

• به یاد داشته باشید که پاسخ شما باید فوری باشد. هرچه سریع‌تر به او پاداش دهید، او رابطه بین فرمان، رفتار و پاداش را بهتر درک خواهد کرد.

7. در نهایت تشویقی را قطع کنید. هنگامی که او بر این فرمان مسلط شد، نباید به خاطر اجرای آن به او هدایایی بدهید. با این حال، شما همچنان باید از کلیکر خود استفاده کنید یا به صورت کلامی او را تشویق کنید.

• از خوراکی گرفتن سگ به اندازه از شیر گرفتن بچه مهم است! زیرا اگر او همیشه منتظر خوراکی باشد و به او تشویقی بدهید، در نهایت سگی خواهید داشت که فقط وقتی غذا دارید به حرف شما گوش می‌کند.‌
• به طور مرتب سگ خود را حتی پس از تسلط بر دستورها تحسین کنید، اما به طور متناوب با او تمرین کنید. این راهی است که آن را در واژگان سگی او ثابت نگه می‌دارد.
• هنگامی که او فرمانی را به دست آورد، می‌توانید برای شکل دادن به رفتار سریع‌تر یا دقیق‌تر از خوراکی‌ها استفاده کنید. او به زودی متوجه خواهد شد که خوراکی‌ها با دستور یا فعالیتی که به دنبال «گوش کن» انجام می‌شود، به دست می‌آیند.

5. آموزش بمان به سگ در جلوی در

آموزش «بمان» را زودتر شروع کنید. آموزش به سگ برای ورود به خانه مهم است. شما سگی را نمی‌خواهید که هر بار که در باز می‌شود از آن خارج شود، این می‌تواند برای او خطرناک باشد. لازم نیست هر بار که از یک درب عبور می‌کنید، این آموزش را انجام دهید، اما شما باید از فرصت‌های آموزشی خود در اوایل زندگی توله سگ خود نهایت استفاده را ببرید.

به سگتان قلاده ببندید. شما باید از یک بند کوتاه برای قلاده سگ خود استفاده کنید که به شما این امکان را می‌دهد که مسیر او را از فاصله نزدیک تغییر دهید. به سمت در بروید و سگ را با قلاده‌اش همراه خود بیاورید.

قبل از گام برداشتن، فرمان «بمان» را بدهید. اگر سگتان به دنبال شما حرکت می‌کند، از بند استفاده کنید تا حرکت رو به جلوی او را متوقف کنید. دوباره امتحان کنید. وقتی منتظر می‌ماند، او را تحسین کنید. وقتی متوجه شد که می‌خواهید به جای اینکه با شما از در بگذرد، در خانه بماند، او را با تمجید و پاداش برای «انتظار خوب» تحسین کنید.

به او یاد دهید که در جلوی در بنشیند. اگر در بسته است، حتی می‌توانید به محض اینکه دست خود را روی دستگیره در بگذارید، به سگ خود یاد دهید که بنشیند. سپس منتظر می‌ماند تا در باز شود و تا زمانی که او را رها نکنید از در عبور نمی‌کند. این آموزش برای ایمنی او در ابتدا باید با استفاده از قلاده انجام شود.

دستور جداگانه‌ای بدهید تا او را به عبور در ورودی تشویق کنید. ممکن است از “بیا” یا “آزد” استفاده کنید. از هر دستوری که استفاده می‌کنید، باید تنها چیزی باشد که به سگ شما اجازه می‌دهد از خانه شما خارج شود.

6. آموزش فرمان بیا به سگ

ارزش این دستور را درک کنید. دستور “بیا” هر زمان که بخواهید سگتان به سمت شما بیاید استفاده می‌شود. این دستور به طور بالقوه نجات دهنده است، زیرا می‌تواند از فرار سگ شما در صورت شل شدن قلاده جلوگیری کند.

سگ خود را برای آموزش “بیا” آماده کنید. تمرین را در داخل خانه (یا در حیاط حصارکشی شده خود) با حواس پرتی کم شروع کنید. یک بند قلاده تقریباً 2 متری به قلاده سگ خود ببندید تا راهی برای حفظ توجه او و جلوگیری از فرار او داشته باشید.

توجه سگ خود را جلب کنید، شما می‌خواهید او را مجبور کنید به سمت شما بدود. شما می‌توانید این کار را با صداهای بلند مرتبط با بازی، با یک اسباب بازی، با یک دست زدن هیجان‌انگیز یا فقط باز کردن بازوها انجام دهید. دویدن در فاصله کوتاهی از او و سپس توقف نیز می‌تواند موثر باشد، زیرا سگ‌ها به طور طبیعی شروع به تعقیب می‌کنند.

از تمجید و صدای شاد خود برای تشویق او برای حرکت به سمت شما استفاده کنید. فوراً او تحسین کنید. کلیکر خود را به صدا درآورید، او را با صدای شاد خود تشویق کنید، و وقتی سگتان به کنار شما رسید، به او خوراکی بدهید.

رفتار را با دستور کلامی جفت کنید. همانطور که سگ شما شروع به درک این موضوع می‌کند که برای آمدن به سمت شما پاداش دریافت می‌کند، شروع به دادن دستور شفاهی “بیا” کنید. هنگامی که او به فرمان پاسخ داد، با جفت کردن آن با “آفرین”، رفتار مثبت او را تقویت کنید.

آموزش را به فضاهای عمومی بیشتری منتقل کنید. از آنجایی که فرمان “بیا” می‌تواند جان سگ شما را نجات دهد، او باید یاد بگیرد که حتی زمانی که حواسش پرت است به آن واکنش نشان دهد. جلسات آموزشی را از خانه یا حیاط خود به یک پارک عمومی منتقل کنید. در آنجا مناظر، صداها و بوهای بیشتری وجود دارد که توجه او را می‌طلبد‌‌.

طول بند را افزایش دهید. شما تمرین را با یک بند تقریباً 2 متری شروع کردید، اما می‌خواهید سگتان مسافت‌های طولانی‌تری را طی کند. سعی کنید دو بند قلاده را به هم گره بزنید تا فاصله را افزایش دهید.

سعی کنید سگ خود را در یک محیط حصاردار آموزش دهید. این به او یاد می‌دهد که در مسافت‌های طولانی باز هم به حرف شما گوش کند. از کسی بخواهید که در آموزش بدون قلاه کمک کند. شما می‌توانید با یکدیگر توپ بازی کنید و به نوبت سگ را صدا بزنید او به دنبال توجه به توپ و صدای شما، به سمت شما خواهد آمد.

در تشویقی دادن بخشنده باشید. از آنجایی که این دستور بسیار مهم است، ستایشی و تمجیدی که برای اجرای آن می‌کنید، باید کمی بیش از حد باشد! پاسخ دادن به فرمان “بیا” باید بهترین بخش از روز سگ شما باشد.

با این دستور ارتباط منفی ایجاد نکنید. مهم نیست چقدر ناراحت هستید، هرگز “بیا” را با عصبانیت مخلوط نکنید. حتی اگر از این عصبانی هستید که قلاده سگتان از دستتان لیز خورد و پنج دقیقه تمام آزاد دوید، وقتی بالاخره به «بیا» پاسخ داد، او را با تمجید و تشویق پذیرایی کنید. ممکن است سخت به نظر بیاید، اما این بهترین کاری است که برای آموزش او می‌توانید انجام دهید. به یاد داشته باشید که شما آخرین کاری را که او انجام داد تحسین می‌کنید و آخرین کاری که انجام داد آمدن به سمت شما بود.

هرگز فریاد نزنید. شما می‌توانید سال‌ها تمرین را با یک تجربه بد خنثی کنید!

هرگز کاری را انجام ندهید که سگ شما پس از دادن فرمان “بیا” از آن لذت نمی‌برد. اگر چه ممکن است وسوسه شوید که وقتی نیاز دارید او را حمام کنید، ناخن‌هایش را کوتاه کنید یا گوش‌هایش را تمیز کنید، دستور بدهید، اما «بیا» همیشه باید به شادی منجر شود.

اگر مجبورید کاری را انجام دهید که سگ شما دوست ندارد، به جای دستور دادن، بروید و سگ را خودتان بیاورید. در طول مسیر سگ را به خاطر آرام بودن و پذیرفتن کار تحسین کنید. البته می‌توانید از خوراکی‌های خوشمزه نیز استفاده کنید.

به اصول اولیه برگردید. اگر ترسی دارید که سگ شما می‌دود و دستور “بیا” را نادیده می‌گیرد، به آموزش قلاده بازگردید. به کار روی قلاده ادامه دهید تا زمانی که او با اطمینان به “بیا” پاسخ دهد. در آموزش این دستور عجله نکنید. خیلی مهم است که این آموزش را نیمه کاره رها نکنید.

آموزش را در طول زندگی سگ خود تقویت کنید. از آنجا که این رفتار بسیار مهم است، باید در تمام طول زندگی او تقویت شود. اگر با سگ خود به کوهنوردی‌های بدون قلاده می‌روید، برای تقویت فرمان، تشویقی‌ها را در جیب خود نگه دارید.

شما همچنین می‌خواهید فرمانی را به سگ بفهمانید که لازم نیست همیشه در کنار شما باشد. چیزی مانند گفتن «آزد» یکی از راه‌های بیان آن است، اما ایده این است که سگ می‌تواند هر کاری را که می‌خواهد انجام دهد و تا زمانی که شما به او فرمانی ندهید، تحت کنترل نیست.

سرگرمی را ادامه دهید. شما نمی‌خواهید سگ فکر کند که هر بار که به سراغ شما می‌آید، تفریح ​​متوقف می‌شود، کسی قلاده را می‌بندد و او را به خانه برمی‌گرداند. در غیر این صورت، کمتر قابل اعتماد خواهید بود و دستور بیا برای سگتان هیجان انگیز نخواهد بود. بنابراین، سگ را صدا بزنید، هنگام ورود او را حسابی تحسین کنید و او را “آزاد” کنید تا دوباره بازی کند.

سگ را به قلاده گرفتن عادت دهید. این نباید با هیچ دستور شفاهی جفت شود. هنگامی که سگ به سمت شما می‌آید، قلاده او را بگیرید تا هر بار که احساس می‌کند کسی او را لمس می‌کند، بداخلاقی نکند.

هنگامی که برای “بیا” به او پاداش می دهید، قلاده او را در دست بگیرید و گردن را نوازش کنید. هر چند وقت یک‌بار، اما نه همیشه، وقتی قلاده را می‌گیرید، بند قلاده او را ببندید. همچنین، همیشه می‌توانید یک بند کوتاه وصل کنید و دوباره آن‌ها را آزاد کنید. قلاده باید به این معنی باشد که چیزهای سرگرم کننده‌ای قرار است اتفاق بیفتد و ما باید به مکان‌هایی برویم. جایی برای اصلاحات سخت وجود ندارد!

7. آموزش فرمان بشین به سگ

1. سگ خود را در حالت ایستاده قرار دهید. هدف از دستور “بشین” این است که سگ شما را از حالت ایستاده به نشسته تبدیل کند، نه اینکه فقط به نشستن ادامه دهد. نزدیک سگ خود شوید یا از او فاصله بگیرید تا او را به حالت ایستاده برسانید.

2. خود را در معرض دید او قرار دهید. مستقیم در مقابل سگ بایستید تا توجه او به شما معطوف شود. بگذارید ببیند که شما یک خوراکی در دست دارید.

3. توجه سگ را روی خوراکی متمرکز کنید. با نگه داشتن غذا در مشت خود شروع کنید. سپس آن دست را جلوی بینی سگ بلند کنید تا بوی آن را به مشامش برسانید، سپس دستتان را تا بالای سرش بیاورید.

وقتی غذا را بالای سر سگ نگه می‌دارید، بیشتر سگ‌ها به طور طبیعی می‌نشینند تا دید بهتری از آن داشته باشند.

4. فوراً او را مورد تحسین و تمجید قرار دهید. روال کلیک-تشویقی-تمجید را دنبال کنید یا فقط تشویقی بدهید و تحسین کنید. هنگامی که او رفتاری را انجام می‌دهد که شما دارید به او آموزش می‌دهید، بگویید “خوب بنشین”. او ممکن است در ابتدا کند باشد، اما تشویقی‌ها و تمجیدهای بیشتر پاسخ او را سرعت می‌بخشد.

اطمینان حاصل کنید که تا زمانی که باسن او به زمین نرسد از او تعریف و تمجید نکنید. اگر نیمی از نشستن را ستایش کنید، سگ فکر می‌کند که این همان چیزی است که شما می‌خواهید. همچنین مطمئن شوید که او را به خاطر بلند شدن تحسین نکنید وگرنه به جای نشستن چنین رفتاری خواهید داشت.

5. اگر سگ شما با تکنیک تشویقی نمی‌نشیند، می‌توانید از قلاده استفاده کنید. در کنار سگ بایستید و در همان جهت او قرار بگیرید. برای تشویق به نشستن، کمی فشار به عقب بر روی قلاده وارد کنید.

حتی ممکن است لازم باشد با اضافه کردن کمی فشار ملایم به پشت پاهای عقب سگ، نشستن را تشویق کنید. در حین انجام این کار به آرامی سگ را با کمک قلاده به عقب خم کنید. به محض نشستن، فوراً او را تحسین کنید و به او پاداش دهید.

6. دستور را تکرار نکنید. شما می‌خواهید که سگ در اولین گفتار پاسخ دهد، نه در گفتار دوم، سوم یا چهارم. اگر سگ در عرض 2 ثانیه از دستور شما این رفتار را انجام نداد، با کمک قلاده، فرمان را تقویت کنید.

وقتی شروع به آموزش سگ می‌کنید، اگر در موقعیتی هستید که نمی‌توانید رفتار او را تقویت کنید، هرگز دستوری ندهید. در غیر این صورت، ممکن است به سگ خود آموزش دهید که شما را نادیده بگیرد! زیرا نتیجه‌ای از پایان آموزش شما وجود ندارد و دستورات هیچ معنایی ندارند. با تشویق او و تداوم آموزش، معنای مثبتی برای سگ خود ایجاد کنید.

7. رفتار طبیعی نشستن را تحسین کنید. به دنبال زمان‌هایی در طول روز باشید که سگ شما به تنهایی می‌نشیند. این رفتار را تحسین کنید و خیلی زود سگی خواهید داشت که به جای پریدن یا پارس کردن به سمت شما، برای جلب توجه می‌نشیند.

8. آموزش رفتارهای غذایی مثبت به سگ

1. از سگ خود بخواهید تا زمانی که غذایش را آماده می‌کنید صبورانه منتظر بماند. هیچ چیز آزاردهنده‌تر از سگی نیست که می‌پرد و پارس می‌کند در حالی که شما سعی می‌کنید غذایش را تهیه کنید.

• هنگامی که آماده شدید، از سگ خود بخواهید تا برای غذای خود تلاش کند و در حالی که غذا را روی زمین می گذارید، به سگ دستور دهید «بنشیند» و «بماند».
• بایستید و قبل از بیان خبر آزادی کمی صبر کنید. می‌توانید از دستور «آزاد» استفاده کنید یا می‌توانید یک دستور جدید برای زمان تغذیه مانند «غذات رو بخور» یا «خوشمزه» ایجاد کنید. سعی کنید چیزی را انتخاب کنید که به طور تصادفی به دیگران نگویید، مانند “وقت غذا خوردنه” یا “بیا غذا بخوریم”، زیرا ممکن است به دروغ به سگ شما نشان دهد که وقت شام او فرا رسیده است.
• در نهایت به محض دیدن کاسه غذایش، خودش می‌نشیند.

2. با دست به سگ خود غذا بدهید. در زمان صرف غذا، غذا دادن به سگ خود را از دست خود شروع کنید. سپس با دستان خود بقیه غذا را در کاسه قرار دهید. با این کار عطر و بوی شما روی کاسه سگ شما قرار می‌گیرد و همچنین قرار گرفتن دستان شما در اطراف کاسه و غذای او عادی می‌شود. این باید به رفع یا جلوگیری از هر گونه تمایلات پرخاشگری غذایی کمک کند.

3. به سگ خود بیاموزید که «آن را رها کند». آموزش دادن به سگ شما برای دور کردن بینی از غذا و سایر اقلام می‌تواند در موارد متعددی مفید باشد، از جمله زمانی که غذا به طور تصادفی در طول شام خانوادگی روی زمین ریخته می‌شود یا زمانی که سگ شما به نظر می‌رسد علاقه مند به برداشتن چیزی مضر در طول پیاده روی است. برای آموزش این دستور به صورت زیر عمل کنید:

• مرحله اول: غذا را در دست بسته خود نگه دارید. سگ احتمالاً در تلاش برای رسیدن به تشویقی، دست شما را می‌لیسد، بو می‌کشد و به آن پنجه می‌زند. در نهایت، هنگامی که سگ بینی خود را دور می‌کند، او را تحسین کنید و به او غذا بدهید.
• مرحله دوم: کلمات “ولش کن” را اضافه کنید. زمانی که سگ شما تصمیم گرفت بینی خود را دور کند، این کلمات را بگویید.
• مرحله سوم: یک خوراکی را در کف دست خود جلوی سگ و یکی را پشت سر خود در دست دیگر نگه دارید. به سگ خود دستور دهید “ولش کن.” اگر سگ بیش از حد به غذا نزدیک شد، دست خود را مشت کنید تا آن را پنهان کنید و بگویید «نه» تا به سگ نشان دهید که پاداشی دریافت نمی‌کند. وقتی از دستور «ولش کن» اطاعت کرد، به او خوراکی‌ای را بدهید که پشت سرتان است.
• مرحله چهارم: غذا را روی زمین قرار دهید. خوراکی را از کف دست خود به زمین حرکت دهید. به سگ خود با تشویقی‌ای که پشت سر خود دارید پاداش دهید.
• مرحله پنجم: قلاده سگ خود را ببندید و با هم از کنار غذای روی زمین رد شوید. به او دستور دهید که بدون تکان دادن بند آن را ترک کند. اگر غذا را خورد، به مرحله قبلی برگردید.
• مرحله ششم: شروع به استفاده از دستور “ولش کن” در خارج از خانه خود کنید.

9. آموزش دستورات بردار و بنداز به سگ

1. فرمان را درک کنید. زمانی که می‌خواهید سگ چیزی را که شما پیشنهاد می‌کنید با دهانش بگیرد، از دستور «بگیر» استفاده می‌شود.
2. به سگ خود اسباب بازی بدهید تا با آن بازی کند. در حین انجام این کار، فرمان شفاهی «بگیر» را به او بدهید. همانطور که او اسباب بازی را در دهان خود می‌گیرد، برای رفتار او با تشویق و تمجید به او پاداش دهید. (به علاوه، او می‌تواند با اسباب بازی بازی کند!)
3. از اشیاء کم ارزش‌تر استفاده کنید. وقتی شی بسیار سرگرم کننده است، برای سگ آسان است که «گرفتن» را یاد بگیرد! هنگامی که او بر ارتباط بین فرمان و رفتار مسلط شد، به سراغ اشیاء خسته کننده بروید. مثلاً این اشیاء ممکن است روزنامه، کیف‌های سبک یا هر چیز دیگری که ممکن است بخواهید او حمل کند، باشد.
4. آموزش “برداشتن” را با آموزش “بنداز” جفت کنید. هنگامی که او اسباب بازی را گرفت، از دستور “بنداز” استفاده کنید تا سگ اسباب بازی را به شما بازگرداند. وقتی اسباب‌بازی را آزاد کرد، او را مورد تحسین و تمجید قرار دهید، سپس دوباره با «بگیر» شروع کنید. شما نمی‌خواهید سگ هر بار که اسباب بازی را رها می‌کند، فکر کند که سرگرمی متوقف می‌شود.

در طول آموزش این موارد، با سگ وارد مسابقه طناب‌کشی نشوید. وقتی شما وسیله را می‌کشید، سگ شما محکم‌تر این کار را انجام می‌دهد.

10. آموزش در پارک ماندن به سگ

1. ارزش آموزش پارک (قفس) را درک کنید. شاید فکر کنید بی‌رحمانه است که سگ را ساعت‌ها در یک پارک مخصوص نگه دارید. اما سگ‌ها به طور غریزی حیوانات لانه هستند، بنابراین فضاهای محدود به اندازه ما برای آن‌ها ظالمانه نیست. در واقع، سگ‌های آموزش دیده در پارک، پارک‌های خود را به عنوان منبع راحتی در نظر می‌گیرند.

• آموزش در پارک ماندن روشی مفید برای مدیریت رفتار سگ شما است به خصوص زمانی که او برای مدت طولانی باید تنها بماند.
• به عنوان مثال، بسیاری از صاحبان، سگ‌های خود را هنگامی که به خواب می‌روند یا خانه را ترک می‌کنند، داخل پارک قرار می‌دهند.

2. آموزش در پارک ماندن را از سنین کم شروع کنید. اگرچه می‌توان به سگ‌های مسن‌تر نیز یاد داد که از پارک‌های خود لذت ببرند، اما آموزش سگ جوان، آسان‌تر است.

• اگر از پارکی استفاده می‌کنید که خیلی بزرگ است، ممکن است سگ شما در گوشه و دور آن ادرار کند زیرا فضای زیادی دارد.

3. پارک را به فضایی دعوت‌کننده تبدیل کنید. با قفل کردن در، اولین باری که او را مجبور به ورود به داخل جعبه کردید، فوراً او را در پارک تنها نگذارید. شما می‌خواهید که سگتان ارتباط مثبتی با پارک ایجاد کند تا از سپری کردن اوقات خود در آنجا لذت ببرد‌.

• هنگامی که فرآیند آموزش پارک را شروع می‌کنید، پارک را در جایی که خانواده جمع می‌شود، قرار دهید. ایده اصلی این است که پارک را بخشی از صحنه اجتماعی کنیم تا مکانی برای انزوا!

• یک پتوی نرم و تعدادی از اسباب بازی‌های مورد علاقه سگ خود را در داخل پارک قرار دهید.

4. او را تشویق کنید که وارد پارک شود. هنگامی که پارک را به فضایی جذاب تبدیل کردید، از خوراکی‌هایی برای جذب او در داخل آن استفاده کنید. ابتدا مقداری را بیرون از در قرار دهید تا بتواند نمای بیرونی پارک را بررسی کند. سپس، خوراکی‌ها را فقط داخل قرار دهید، تا او سر خود را به داخل فرو برد تا محیط را ارزیابی کند. همانطور که او با محیط ارتباط برقرار می‌کند، غذاها را بیشتر و بیشتر در داخل پارک قرار دهید.

• این کار را تا زمانی انجام دهید که سگ شما بدون تردید وارد پارک شود.
• هنگام عادت دادن سگ خود به پارک، همیشه با “صدای شاد” خود صحبت کنید.

5. به سگتان در پارکش غذا بدهید. هنگامی که او راحت برای خوردن غذا وارد پارک شد، ارتباط مثبت با زمان صرف غذا را تقویت کنید.

• کاسه سگتان را هر جا که راحت غذا می‌خورد، قرار دهید. اگر او هنوز کمی مضطرب است، ممکن است مجبور شوید آن را درست کنار در قرار دهید.
• همانطور که او با گذشت زمان راحت‌تر می‌شود، کاسه غذای سگ را بیشتر در داخل پارک قرار دهید.

6. شروع به بستن در پشت سر او کنید. با خوردن غذا و تشویقی‌ها، متوجه خواهید شد که سگ شما بیشتر به حضور در پارک عادت می‌کند. او هنوز باید یاد بگیرد که چگونه با بسته شدن در کنار بیاید.

• هنگام غذا خوردن در را ببندید، این کار را زمانی انجام دهید که سگ بیش از حد حواسش به غذایش پرت شود و متوجه نشود که در ابتدا چه خبر است.
• درب را برای دوره‌های بسیار کوتاه ببندید، تا زمانی که سگ احساس راحتی بیشتری کند، زمان را طولانی‌تر کنید.

7. به سگ برای ناله کردن جایزه ندهید. وقتی یک توله سگ ناله می‌کند، ممکن است بسیار دلخراش و ناراحت‌کننده به نظر بیاید، اما وقتی یک سگ بالغ ناله می‌کند، می‌تواند شما را دیوانه کند! اگر توله سگ شما ناله می‌کند، ممکن است او را برای مدت طولانی در داخل پارک رها کرده باشید. با این حال، تا زمانی که صدای ناله متوقف نشود، نمی‌توانید او را از پارک رها کنید. به یاد داشته باشید، هر جایزه‌ای که می‌دهید آخرین رفتار سگ را که در این مورد ناله بود، تقویت می‌کنید.

• درعوض، سگ را به محض اینکه دیگر ناله نکرد، رها کنید.
• دفعه بعد که در پارک را می‌بندید، او را برای مدت زمان کوتاه‌تری داخل آن بگذارید.

8. در طول جلسات طولانی آموزش در پارک ماندن به سگ خود آرامش دهید. اگر توله سگ شما زمانی که در پارک تنهاست گریه می‌کند، شب‌ها پارک را به اتاق خواب خود بیاورید. یک ساعت تیک تاک یا دستگاه صدای سفید برای کمک به خوابیدن توله سگ داشته باشید. مطمئن شوید که آن‌ها قبل از خواب دستشویی کرده‌اند و نیازی به ادرار یا مدفوع کردن ندارند.

• توله سگ‌های جوان باید شب‌ها در اتاق شما بمانند تا بتوانند به شما بفهمانند که باید نیمه شب بیرون بروند و دستشویی کنند. در غیر این صورت، آن‌ها مجبور خواهند شد در پارک خود کارشان را انجام دهند.

11. آموزش نه گفتن به سگ

آموزش نه گفتن به سگ یکی از آموزش‌های کلیدی است. این آموزش در برخی مواقع می‌تواند جان سگ شما را نجات دهد، برای مثال زمانی که سگتان می‌خواهد غذای خطرناکی را از روی زمین بردارد، با گفتن نه می‌توانید زندگی او را نجات دهید. برای این آموزش شما باید بسیار قاطع عمل کنید. اگر می‌خواهید این آموزش را با جزئیات یاد بگیرید، این مطلب را بخوانید: آموزش نه گفتن به سگ در 7 مرحله؛ راهنمای جامع

12. رفتارهای ناهنجار سگ

مشکلات رفتاری سگ اغلب توسط صاحبان سگ، اشتباه درک می‌شود یا با آن‌ها اشتباه برخورد می‌شود. شاید شما در نگهداری از سگ کمی کم‌تجربه هستید، به فکر گرفتن سگ هستید یا فقط می‌خواهید در یک مسئله چالش برانگیز به سگ خود کمک کنید. درک کامل شایع‌ترین مشکلات رفتاری سگ اولین قدم برای حل و پیشگیری از آن‌ها است. آموزش صحیح به شما کمک می‌کند تا از بسیاری از این مسائل پیشگیری کنید.در ادامه به بررسی شایع‌ترین مشکلات رفتاری سگ می‌پردازیم:

پارس کردن

سگ‌ها هر کدام به روش خودشان به تولید صدا می‌پردازند! آن‌ها ممکن است پارس کنند، زوزه بکشند و یا ناله کنند. پارس بیش از حد یک مشکل رفتاری در نظر گرفته می‌شود. قبل از اینکه بتوانید واق زدن بیش از حد سگ خود را اصلاح کنید، در وهله اول مشخص کنید که علت واق زدن سگ شما چیست. رایج ترین انواع واق زدن عبارتند از:

• هشدار دادن
• بازیگوشی و هیجان
• توجه طلبی
• اضطراب
• بی‌حوصلگی
• پاسخ دادن به سگ‌های دیگر

یاد بگیرید که واق زدن بیش از حد سگ خود را کنترل کنید، همسایه‌ها به اندازه شما عاشق صدای او نیستند! به سگ خود دستورات واق بزن و ساکت باش را آموزش دهید. شما باید در طی آموزش سگ خود، پایدار و صبور باشید. هرگونه علت زمینه‌ای پارس کردن را برطرف کنید. توجه به جزئیات می‌تواند کمک زیادی به جلوگیری از پارس کردن سگ کند.

اگر می‌خواهید پارس کردن بیش از حد سگتان را کنترل کنید، این مقاله را بخوانید: چطوری پارس سگ رو کنترل کنیم؟ واق واق آزاردهنده سگ‌ها

جویدن

جویدن یک عمل طبیعی و فعالیت مهم برای همه سگ‌ها است. با این حال، اگر سگ شما با جویدن بیش از حد باعث تخریب وسایل شما می‌شود، این می‌تواند به سرعت به یک مشکل رفتاری تبدیل شود. رایج ترین دلایل جویدن سگ‌ها عبارتند از:

• دندان درآوردن توله سگ
• بی‌حوصلگی یا انرژی اضافی
• اضطراب
• کنجکاوی (مخصوصاً توله سگ‌ها)

با تهیه تعداد زیادی اسباب بازی مناسب، سگ خود را به جویدن چیزهای مناسب تشویق کنید. وسایل شخصی را از سگ خود دور نگه دارید. هنگامی که در خانه نیستید، تا زمانی که این رفتار سگتان را کنترل کنید، او را در پارک یا در محلی محصور کنید تا از تخریب وسایل خود جلوگیری کنید.

اگر مچ سگ خود را در حال جویدن چیزی اشتباه، گرفتید، سریعاً با صدایی محکم حواس سگ خود را پرت کنید. سپس، وسیله را با یک اسباب بازی جویدنی جایگزین کنید. یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است که مطمئن شوید سگ شما به اندازه کافی فعالیت می‌کند تا بتواند انرژی خود را تخلیه کند. سگ‌هایی که تخلیه انرژی نمی‌شوند، به جویدن روی می‌آورند.

گاز گرفتن

سگ‌ها به دلایل مختلفی گاز می‌گیرند که بیشتر آن‌ها غریزی هستند. توله سگ‌ها برای کشف محیط و یا تسکین خارش لثه‌های خود گاز می‌گیرند. سگ‌های مادر به توله سگ‌های خود یاد می‌دهند که زیاد گاز نگیرند و در صورت نیاز آن‌ها را تنبیه کنند. این به توله‌ها کمک می‌کند تا از گاز گرفتن بی‌دلیل پرهیز کنند؛ اما اگر زود از مادرشان جدا باشند و یا همچنان این رفتار را از خود نشان می‌دهند، شما باید جور مادرشان را به دوش بکشید!

علاوه بر گاز گرفتن توله سگ، سگ‌های بالغ ممکن است به دلایل مختلفی گاز بگیرند. انگیزه گاز گرفتن یا ضربه زدن لزوماً در مورد پرخاشگری نیست. یک سگ ممکن است به دلایل مختلفی گاز بگیرد:

• ترس
• حالت دفاعی
• حفاظت از اموال
• درد یا بیماری
• غریزه درندگی

اگر در ذهن سگ شما شرایط برای گاز گرفتن محیا باشد، او این کار را می‌کند! صاحبان و پرورش دهندگان کسانی هستند که می‌توانند از طریق آموزش صحیح، اجتماعی شدن و شیوه‌های پرورش به کاهش تمایل هر نوع سگی به گاز گرفتن کمک کنند.

پرخاشگری

پرخاشگری سگ با غرغر کردن، خرخر کردن، نشان دادن دندان، خیز برداشتن و گاز گرفتن نشان داده می‌شود. دانستن این نکته مهم است که هر سگی بدون در نظر گرفتن نژاد یا سابقه، پتانسیل نشان دادن پرخاشگری را دارد. با این حال، سگ‌هایی با تاریخچه خشونت آمیز یا سگ‌هایی که از نژادهایی با گرایش‌های تهاجمی پرورش یافته‌اند، به احتمال زیاد رفتار پرخاشگرانه‌تری نسبت به افراد یا سگ‌های دیگر نشان می‌دهند.

متأسفانه برخی از نژادها برچسب “خطرناک” می‌خورند و حتی در مناطق خاصی ممنوع شده‌اند. با این حال، این مسئله معمولاً آنقدر مربوط به نژاد نیست، بلکه به تاریخ مربوط می‌شود. محیط یک سگ تاثیر زیادی بر رفتار او دارد. همچنین، صرف نظر از نژاد، سگ ممکن است برخی از صفات تهاجمی را به ارث ببرد. خوشبختانه، اکثر کارشناسان موافقند که گذاشتن قوانین خاص برای نژاد سگ، راه حل مناسبی نیست.

دلایل پرخاشگری اساساً همان دلایلی هستند که گاز گرفتن سگ را توجیه می‌کنند، اما به طور کلی پرخاشگری سگ مشکل بسیار جدی‌تری است. اگر سگ شما تمایلات تهاجمی دارد، ابتدا با دامپزشک خود مشورت کنید زیرا ممکن است ناشی از یک مشکل سلامتی باشد. سپس از یک مربی یا رفتارشناس با تجربه سگ کمک بگیرید. باید تدابیر جدی برای در امان نگه داشتن دیگران از سگ‌های مهاجم اتخاذ کنید.

اضطراب جدایی

اضطراب جدایی یکی از رایج ترین مشکلات رفتاری سگ است. نشانه‌های آن عبارتند از سر و صدا کردن، جویدن، ادرار و مدفوع کردن در جای نادرست و سایر اشکال رفتارهای مخرب که هنگام جدا شدن سگ از صاحبش رخ می‌دهد. البته همه این اعمال نتیجه اضطراب جدایی نیستند. علائم اضطراب جدایی واقعی عبارتند از:

• وقتی صاحبش آماده رفتن می‌شود، سگ مضطرب می‌شود.
• رفتار نادرست در 15 تا 45 دقیقه اول پس از خروج صاحب رخ می‌دهد.
• سگ می‌خواهد دائماً صاحبش را دنبال کند.
• سگ سعی می‌کند تا جایی که ممکن است صاحبش را لمس کند.

اضطراب جدایی واقعی نیاز به آموزش اختصاصی، اصلاح رفتار و تمرینات حساسیت زدایی دارد و در موارد شدید ممکن است دارو توصیه شود. اگر دوست دارید در این مورد بیشتر بدانید، این مطلب را بخوانید: تنهایی سگ و ترس های دردسر ساز “رفع اضطراب جدایی و عواقب آن”

خطا زدن در دستشویی کردن

ادرار و مدفوع کردن در جای نامناسب از ناامید کننده ترین رفتارهای سگ است. این رفتار می‌تواند به مناطقی از خانه شما آسیب برساند و همین طور باعث شود سگ شما جلوه‌ای ناخوشایند در مکان‌های عمومی یا خانه دیگران داشته باشد. بسیار مهم است که ابتدا این رفتار را با دامپزشک خود در میان بگذارید تا مشکلات سلامتی را رد کنید. اگر علت پزشکی پیدا نشد، سعی کنید دلیل این رفتار را تعیین کنید، که می‌توانید به یکی از موارد زیر برسید:

• ادرار هیجانی
• علامت گذاری برای تعیین قلمرو
• اضطراب
• عدم آموزش مناسب

خطا زدن در دستشویی کدن در توله سگ‌ها به خصوص قبل از 12 هفتگی اجتناب ناپذیر است. سگ‌های مسن نیز داستان دیگری دارند. بسیاری از سگ‌ها به اصلاح رفتار جدی نیاز دارند تا این عادت را از بین ببرند. در نهایت، بیشتر سگ‌های آموزش‌دیده می‌توانند یاد بگیرند که به اصطلاح «زنگ‌های سگی» را به صدا در آورند تا به صاحبانشان بفهمانند که نیاز به دستشویی دارند! البته اگر سگ خود را برای دستشویی کردن آموزش می‌دهید، به مرور یاد می‌گیرد که سر جایی که شما تعیین کردید، کارش را انجام دهد.

13. آموزش تنها ماندن سگ در خانه

گاهی اوقات نیاز است که به دلایل مختلف سگ خود را در خانه تنها بگذاریم. توجه داشته باشید که بهتر است سگ خود را بیش از 4 ساعت در خانه تنها نگذارید. در ادامه به آموزش قدم به قدم تنها ماندن سگ در خانه می‌پردازیم:

• به سگ خود یک فضای امن بدهید. برای برخی از سگ‌ها، پارک مخصوصشان فضای امن آن‌ها است، برای برخی دیگر، آزادانه قدم زدن در خانه بهترین گزینه است. مهم نیست که سگ شما داخل پارک باشد یا نه، باید بررسی کنید که هیچ خطری در مسیر او وجود نداشته باشد، غذاهای خطرناک، سیم‌های برق یا جاهایی که ممکن است او گیر کند.

• آب و اتاقی با دمای کنترل شده در اختار سگ خود بگذارید. چه در تابستان و چه در زمستان زمانی که می‌خواهید سگ خود را تنها بگذارید، مطمئن شوید که دمای اتاق برای راحت نگه داشتن آن‌ها مناسب است. یک سگ در پارک مخصوصش باید بتواند در ماه‌های گرم، هوای تازه و خنک دریافت کند زیرا نمی‌تواند به مکان خنک‌تر حرکت کند.

گرما را در زمستان و تهویه مطبوع یا پنکه را در تابستان روشن نگه دارید. آب برای سگ شما بسیار مهم است بدون توجه به زمان سال، همیشه آب تمیز در دسترس سگ خود قرار دهید. اگر قرار است برای مدت طولانی غیبت کنید و نگران هستید که سگتان بیش از حد آب بنوشد و مجبور به بیرون رفتن از خانه شود، از یک دوست بخواهید یا یک پرستار حیوان خانگی استخدام کنید تا سگتان را برای دستشویی کردن بیرون ببرد.

• به سگ خود نشان دهید که تنها بودن در خانه چندان هم بد نیست. اگر می‌دانید که باید سگ خود را در خانه تنها بگذارید در حالی که کارهای روزانه انجام می‌دهید یا سر کار هستید، باید او را آموزش دهید تا تنها بودن در خانه را تجربه بدی نمی‌بیند. با سگ خود در مورد مسائل احتمالی اضطراب جدایی کار کنید و در ابتدا برای زمان‌های کوتاه او را تنها بگذارید، سپس این زمان را به مرور افزایش دهید تا متوجه شود که وقتی می‌روید، به سوی شما برمی‌گردد.

• یک صدای پس زمینه برای سگ خود بگذارید. ایستگاه‌های تلویزیونی و برنامه‌هایی وجود دارند که می‌توانید برای همراهی با سگ خود از آن‌ها استفاده کنید. به عنوان مثال، DOGTV دارای برنامه‌های علمی توسعه یافته است که برای کمک به آرامش سگ شما در زمانی که شما دور هستید طراحی شده است.

اگر تلویزیون یا رادیو را روشن بگذارید، صدای پس زمینه سگ شما را همراهی می‌کند و ممکن است استرسی که در صورت شنیدن صدای زیاد در فضای باز (صدای سگ‌های دیگر، صدای ماشین و غیره) متحمل می‌شوند را کاهش دهد.

• یک اسباب بازی غذا یا پازل غذا به سگ خود بدهید. سگ خود را با پر کردن کنگ با خوراکی‌های خوشمزه سرگرم کنید. یک اسباب‌بازی پازل غذایی پیدا کنید که وقتی سگ شما روی پازل کار می‌کند، به او جایزه بدهد. اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را به سگ خود بدهید و در نظر داشته باشید که اسباب‌بازی‌ها را پس از مدتی عوض کنید تا او را نسبت به بازی علاقه مند نگه دارید.

14. تخلیه انرژی سگ

نکته بسیار مهم دیگر که باید به آن توجه کنید، تخلیه انرژی سگ است. این تخلیه انرژی می‌تواند از طریق بازی کردن، پیاده روی، ورزش‌های مخصوص سگ و بازی‌های فکری انجام شود. تخیله انرژی از این جهت بسیار حائز اهمیت است که اگر به درستی انجام نشود، می‌تواند باعث بروز رفتارهای مخرب و افسرگی سگ شما شود. از طرفی برخی نژادها مستعد چاقی هستند و عدم فعالیت فیزیکی می‌تواند منجر به بیمار شدن آن‌ها شود. توجه داشته باشید که میزان فعالیت نژادهای مختلف با یکدیگر متفاوت است.

سخن پایانی

سگ‌های آموزش دیده و تربیت شده، نسبت به سایر سگ‌ها زندگی باکیفیت‌تری را تجربه می‌کنند؛ چرا که نه تنها با آموزش‌های مختلف از لحاظ ذهنی فعال می‌شوند بلکه از طریق آموزش ارتباط عمیق‌تری را با صاحب خود پیدا می‌کنند. ما در این مقاله به بررسی کامل اصول تربیتی اولیه و ضروری سگ پرداختیم. هر مورد به طور مفصل توضیح داده شده است اما اگر در این زمینه نیاز به راهنمایی‌های بیشتر دارید و یا در هر بخش سوالی برایتان پیش آمد، می‌توانید از مشاوره دامپزشکی پلتفرم پت بوم استفاده کنید.

سوالات متداول

آموزش چه مواردی به سگ ضروری است؟

وقتی به دنیای آموزش و تربیت سگ قدم می‌گذارید، با حجم وسیعی از ترفندهای آموزشی رو به رو می‌شوید که می‌توانید به مرور به سگ خود آموزش بدهید؛ اما مهم‌ترین مواردی که سگ شما باید یاد بگیرد عبارتند از آموزش جای دستشویی، اجتماعی شدن، همقدم شدن، توجه به شما و سایر موارد گفته شده در این مطلب.

آیا سگ‌های مسن نیز تربیت می‌شوند؟

بله! تربیت یک سگ سن بالا کاملاً امکان پذیر است. از آنجایی که سگ‌ها عاشق جلب رضایت والدین خانگی خود هستند، می‌توانند در تمام طول عمر خود آموزش ببینند.

چه نژاد سگی برای من مناسب است؟

در مورد نژادهای مختلف تحقیق کنید تا سطح انرژی آن‌ها را بدانید. بسیار مهم است که بفهمیم هر نژاد برای چه چیزی خلق شده است، زیرا بسیاری از سگ‌های اصیل دارای تمایلات، انگیزه‌ها و نیازهای ذاتی هستند که ممکن است در ارضای آن‌ها مشکل داشته باشید. پس قبل از آوردن سگ، حتماً درباره شرایط نگهداری او تحقیق کنید.