دیسپلازی هیپ سگ سه کلمه‌ای است که صاحبان سگ‌های نژاد بزرگ و غول پیکر را به وحشت می‌اندازد ، اما حقیقت این است که دیسپلازی هیپ سگ ممکن است برای هر اندازه یا نژادی از سگ رخ دهد. این وضعیت دردناک می‌تواند کیفیت زندگی سگ را به شدت کاهش دهد و تماشای آن برای صاحبان آن دشوار است. خبر خوب این است که پذیرش مسئولیت‌پذیری مالکیت سگ و آموزش خود در مورد شرایط بالقوه سلامتی مانند دیسپلازی مفصل ران، می‌تواند تا حد زیادی به آرامش سگ شما کمک کند.
آنچه را که همه صاحبان باید در مورد دیسپلازی هیپ در سگ‌ها بدانند، شامل علائم، گزینه‌های درمانی و اقدامات پیشگیرانه‌ای است که می‌توانید برای حفظ سلامت، شادی و فعالیت سگ خود بیاموزید و انجام دهید. همچنین در این زمینه می‌توانید با متخصصان دامپزشکی پت بوم مشاوره نمایید تا از بروز این مشکل جلوگیری کنید و در صورت بروز، برای درمان آن اقدام نمایید.
آیا نیاز دارید با دامپزشک صحبت کنید؟
دیسپلازی هیپ سگ چیست؟
دیسپلازی هیپ یک بیماری اسکلتی شایع است که اغلب در سگ‌های نژاد بزرگ یا غول پیکر دیده می‌شود، اگرچه ممکن است در نژادهای کوچکتر نیز رخ دهد . برای درک چگونگی عملکرد این شرایط، صاحبان ابتدا باید آناتومی اساسی مفصل ران را بدانند.
مفاصل ران سگ شما هنگام دویدن، پریدن، راه رفتن و بازی تحت فشار زیادی قرار می‌گیرند. هنگامی که سگ‌ها خود را به حرکت در می‌آورند و حرکت می کنند، بیشتر بار ناشی از وزن بالای بدن آنها را، مفاصل تحمل می‌کنند. در این شرایط مفصل ران به عنوان یک توپ و سوکت عمل می‌کند. در سگ‌های مبتلا به دیسپلازی هیپ، توپ و حفره‌ها به درستی جا نمی‌شوند یا رشد نمی‌کنند و به‌جای لغزش صاف، ساییده و آسیاب می‌شوند. این منجر به زوال در طول زمان و در نهایت از دست دادن عملکرد خود مفصل می‌شود.
چه چیزی باعث دیسپلازی هیپ سگ می‌شود؟
عوامل متعددی منجر به ایجاد دیسپلازی هیپ سگ می‌شود که منشا بیشتر آنها ژنتیک است. دیسپلازی هیپ ارثی است و به ویژه در سگ‌های بزرگتر مانند گریت دین، سنت برنارد، لابرادور رتریور و ژرمن شپرد شایع‌تر است. عواملی مانند سرعت رشد بیش از حد، انواع ورزش، وزن نامناسب و تغذیه نامتعادل می‌توانند این استعداد ژنتیکی را تشدید کنند.
برخی از توله‌ها نیازهای تغذیه‌ای خاصی دارند و نیاز به غذایی دارند که مخصوص توله‌های نژاد بزرگ باشد . این غذاها به جلوگیری از رشد بیش از حد کمک می‌کنند، که می تواند منجر به اختلالات اسکلتی مانند دیسپلازی مفصل ران، همراه با دیسپلازی آرنج و سایر بیماری‌های مفصلی شود. کاهش سرعت رشد این نژادها باعث می‌شود که مفاصل آنها بدون وارد کردن فشار زیاد به آنها رشد کنند و از مشکلات بعدی جلوگیری شود.
تغذیه نامناسب همچنین می‌تواند بر احتمال ابتلای سگ به دیسپلازی هیپ تأثیر بگذارد. چاقی فشار زیادی به مفاصل سگ شما وارد می‌کند، که می تواند یک بیماری از قبل موجود مانند دیسپلازی هیپ را تشدید کند یا حتی باعث دیسپلازی مفصل ران شود. به طور کلی موارد زیر می‌توانند باعث بروز دیسپلازی هیپ سگ شوند:
- چاقی یا تغذیه بیش از حد
- عقیم سازی زودرس (قبل از بلوغ کامل)
- گسترش بیش از حد مفصل در سنین پایین
- آسیب در سنین پایین
- پارگی رباط در سنین پایین
- انجام حرکات تکراری بیش از حد بر روی مفاصل شکل‌گیرنده، مانند دویدن با یک توله سگ زیر 1 سال
با دامپزشکان پت بوم در مورد بهترین رژیم غذایی برای سگ خود و میزان ورزش مناسبی که سگ شما در هر روز نیاز دارد تا او را در شرایط بدنی خوب نگه دارد، صحبت کنید.
تشخیص دیسپلازی هیپ سگ
در معاینه منظم سگ، دامپزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. گاهی اوقات این معاینه کافی است تا دامپزشک شما به دیسپلازی مفصل ران مشکوک شود. در موارد دیگر، این به مالکان بستگی دارد که به دامپزشکان اطلاع دهند که سگ‌شان ناراحتی دارد.
یکی از اولین کارهایی که دامپزشک شما ممکن است انجام دهد این است که پاهای عقب سگ شما را برای آزمایش شلی مفصل و بررسی هرگونه ساییدگی، درد یا کاهش دامنه حرکتی بررسی کند. معاینه فیزیکی سگ شما ممکن است شامل آزمایش خون باشد زیرا التهاب ناشی از بیماری مفصلی را می‌توان در شمارش کامل خون نشان داد. دامپزشک شما همچنین به تاریخچه‌ای از سلامتی و علائم سگ شما، هرگونه حادثه یا آسیب احتمالی که ممکن است به این علائم کمک کرده باشد، و هر گونه اطلاعاتی که شما در مورد اصل و نسب سگ خود دارید، نیاز دارد. بنابراین قبل از قرار ملاقات تمامی این سوابق را در دسترس داشته باشید.
تشخیص قطعی معمولاً با رادیوگرافی یا اشعه ایکس انجام می‌شود. دامپزشک از لگن سگ شما رادیوگرافی می‌گیرد تا درجه و شدت دیسپلازی هیپ سگ را تعیین کند که به تعیین بهترین روش درمانی برای سگ شما کمک می‌کند.
علائم دیسپلازی هیپ سگ
برخی از سگ‌ها در سن چهار ماهگی شروع به نشان دادن علائم دیسپلازی هیپ می‌کنند. برخی دیگر با افزایش سن به همراه آرتروز به آن مبتلا می‌شوند. در هر دو مورد، چند علامت وجود دارد که مالکان باید با آنها آشنا باشند. این علائم ممکن است بسته به شدت بیماری، سطح التهاب، میزان شلی مفصل و مدت زمانی که سگ از دیسپلازی هیپ رنج می‌برد، متفاوت باشد. علائم دیسپلازی هیپ سگ عبارتند از:
بی حالی
بی حالی یک علامت شایع مرتبط با دیسپلازی هیپ است. از آنجایی که معمولاً وقتی سگ‌ها بایستند و حرکت کنند، به درد می‌خورند، بی‌حال می‌شوند و کمتر علاقه‌ای به بلند شدن برای انجام کاری بیشتر از آنچه که باید انجام دهند، ندارند.
با این حال، به خاطر داشته باشید که بی حالی همچنین نشانه بسیاری از شرایط دیگر است که ممکن است سگ شما را تحت تاثیر قرار دهد. اگر این تنها علامتی است که متوجه می‌شوید، باید با دامپزشک خود برای تعیین علت اصلی کار کنید و لزوماً آن را دیسپلازی هیپ فرض نکنید.
مشکل در حرکت
اگر سگ شما در حرکت کردن مشکل دارد، این ممکن است نشانه دیگری از دیسپلازی لگن باشد. سگ‌های مبتلا به این بیماری ممکن است در بلند شدن از رختخواب مشکل داشته باشند و به خصوص در دویدن، پریدن یا بالا رفتن از پله‌ها مشکل دارند.
مشکل در حرکت یا محدودیت دامنه حرکتی نیز یکی از علائم آرتریت است و همچنین می‌تواند با بیماری لایم و سایر بیماری‌های جدی مرتبط باشد. اگر متوجه این علامت در سگ خود شدید، با دامپزشکان پت بوم صحبت کنید، زیرا ممکن است قبل از تشخیص نیاز به معاینه دقیق‌تری داشته باشید.
از دست دادن عضله در ران
با پیشرفت بیماری دیسپلازی هیپ، سگ‌ها تقریباً از عضلات ران خود استفاده نمی‌کنند، به خصوص در مورد دویدن و پریدن. این به نوبه خود منجر به آتروفی عضلات ران می‌شود. از دست دادن عضله در نهایت از نظر بصری قابل توجه خواهد بود، به خصوص اگر نگرانی‌های لگن درمان نشود.
این یکی دیگر از علائمی است که معمولاً با بسیاری از شرایط دیگر همراه نیست. اگر متوجه این علامت در سگ خود شده‌اید، احتمالاً قبلاً برخی از علائم ذکر شده در اینجا را قبل از اینکه او به این نقطه از آتروفی عضلانی برسد، دیده‌اید.
سایر علائم دیسپلازی هیپ سگ
- کاهش فعالیت
- کاهش دامنه حرکتی
- لنگش در انتهای عقب
- بزرگ شدن قابل توجه عضلات شانه به عنوان جبران انتهای عقبی
- درد
- سفتی یا لنگیدن
- داشتن مشکل در ایستادن
- صدای ترک خوردن و ترکیدن مفاصل
- لنگیدن بدون تروما یا آسیب قبلی
درمان دیسپلازی هیپ سگ‌ها
گزینه‌های درمانی زیادی برای دیسپلازی هیپ در سگ‌ها وجود دارد که از اصلاح شیوه زندگی گرفته تا جراحی را شامل می‌شود. اگر دیسپلازی هیپ سگ شما شدید نیست، یا اگر سگ شما به دلایل پزشکی یا مالی کاندید عمل جراحی نیست، دامپزشک شما ممکن است یک روش غیر جراحی را توصیه کند. بسته به مورد سگ شما، دامپزشک ممکن است موارد زیر را پیشنهاد کند:
- کاهش وزن برای از بین بردن استرس باسن
- محدودیت ورزش بخصوص روی سطوح سخت
- فیزیوتراپی
- مکمل‌های مفصلی
- داروهای ضد التهاب (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، کورتیکواستروئیدها)
- اصلاح کننده‌های مایع مفصلی
اگر سگ شما کاندید خوبی برای جراحی است، گزینه‌های بیشتری وجود دارد. در حالی که چندین استراتژی جراحی متفاوت وجود دارد، رایج‌ترین جراحی‌هایی که دامپزشکان برای درمان دیسپلازی هیپ در سگ‌ها استفاده می‌کنند عبارتند از:
- استئوتومی دو یا سه گانه لگن (DPO/TPO)
- استکتومی سر فمورال (FHO)
- تعویض کامل لگن (THR)
در ادامه روند این جراحی‌ها را بررسی خواهیم کرد.
استئوتومی دو یا سه گانه لگن
جراحی DPO/TPO معمولاً در سگ‌های جوان کمتر از 10 ماه انجام می‌شود. در این جراحی با برش انتخابی استخوان لگن و چرخش قطعات، عملکرد مفصل گوی و سوکت بهبود می‌یابد.
استکتومی سر فمورال
جراحی FHO را می‌توان بر روی سگ‌های جوان و بالغ انجام داد. این جراحی شامل بریدن سر فمور یا “توپ” مفصل ران است. این منجر به ایجاد یک مفصل “کاذب” در بدن می‌شود که ناراحتی مرتبط با دیسپلازی هیپ سگ را کاهش می‌دهد. در حالی که FHO عملکرد طبیعی لگن را بازسازی نمی‌کند، اما می‌تواند یک استراتژی مدیریت درد موفق باشد.
تعویض کامل لگن
موثرترین درمان جراحی برای دیسپلازی هیپ در سگ‌ها، تعویض کامل مفصل ران است. جراح کل مفصل را با ایمپلنت‌های فلزی و پلاستیکی جایگزین می‌کند. این کار عملکرد لگن را به محدوده طبیعی‌تر برمی‌گرداند و بیشتر ناراحتی‌های مرتبط با دیسپلازی هیپ سگ را از بین می‌برد. در نظر داشته باشید، این جراحی نسبت به شیوه‌های دیگر هزینه بسیار بالاتری دارد.
شما می‌توانید با برقراری ارتباط با مشاوران پت پت بوم، از هزینه‌ها، شرایط و گزینه‌های درمانی دیگر دیسپلازی هیپ آگاه شوید.
درمان خانگی دیسپلازی هیپ سگ
برای کمک به زندگی سگ خود با دیسپلازی مفصل ران، چندین درمان خانگی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید. در مورد اقداماتی که می‌توانید در خانه انجام دهید با دامپزشک خود صحبت کنید. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- استفاده از یک بطری آب گرم به مدت 15 دقیقه دو بار در روز.
- عضلات اطراف مفاصل ران را ماساژ دهید و حداکثر به مدت ده دقیقه به آرامی با نوک انگشتان خود با حرکات دایره‌ای مالش دهید. (به پاسخ آنها توجه کنید. اگر به نظر می‌رسد ماساژ لگن سگ شما را تحریک می‌کند، ادامه ندهید.)
- سگ خود را از هوای مرطوب و سرد دور نگه دارید.
- ایجاد کشش در کف‌های لغزنده. سگ‌های مبتلا به دیسپلازی لگن اغلب در زمین‌های لغزنده کار سختی دارند، بنابراین مقداری فرش را روی زمین بگذارید، و اگر نیاز به بالا رفتن از پله‌ها یا پریدن به داخل ماشین دارند، یک سطح شیبدار فرش شده کار را برای آنها بسیار آسان‌تر می‌کند.
- یک تخت سفت و ارتوپدی برای سگ خود فراهم کنید.
ورزش کردن سگ با دیسپلازی هیپ
با دامپزشک سگ خود در مورد یک برنامه ورزشی خوب صحبت کنید. پیاده روی و دویدن متوسط می‌تواند به تقویت عضلات اطراف مفصل کمک کند. دامپزشک شما ممکن است توصیه کند که هر روز دو پیاده روی 20 دقیقه‌ای انجام دهید. مطمئن شوید که به سگ خود اجازه دهید سرعت را تنظیم کند.
به عنوان یک قانون کلی، سعی کنید از پریدن یا دویدن در مسافت‌های طولانی خودداری کنید. به سگ خود اجازه دهید برای ورزش شنا کند. شنا برای ماهیچه‌های اطراف مفاصل بسیار عالی است.
رژیم غذایی مناسب برای سگ‌های مبتلا به دیسپلازی
وزن سگ شما نقش مهمی در سایش و پارگی لگن بازی می‌کند. وزن اضافی به مفاصل لگن استرس اضافه می‌کند، بنابراین مطمئن شوید که سگ شما رژیم غذایی سالمی دارد، به خصوص اگر نژاد بزرگی باشد. نگه داشتن سگ در وزن ایده آل می‌تواند شروع دیسپلازی را کُند، کند.
غذاهای سگ‌های نژاد بزرگ اغلب حاوی مکمل‌های مفصلی مانند گلوکزامین هستند. اگر دامپزشک سگ شما را مبتلا به آرتریت تشخیص دهد، گلوکزامین احتمالا بخشی از یک برنامه درمانی جامع خواهد بود. آنها به احتمال زیاد یک مکمل جویدنی با دوز گلوکزامین و کندرویتین در حد دامپزشکی را توصیه می‌کنند.
همچنین می‌توانید مکمل‌هایی با این مواد برای سگ‌هایی که ممکن است مستعد ابتلا به آرتریت و دیسپلازی مفصل ران هستند، خریداری کنید. مکمل‌های مفاصل اغلب به عنوان مداخله اولیه و در طول پیشرفت آرتریت استفاده می‌شوند، زیرا برای استفاده طولانی مدت در اکثر بیماران بی خطر هستند. در حالی که تحقیقات هنوز محدود است، این مکمل‌ها ممکن است به کاهش علائم دیسپلازی مفصل ران کمک کنند.
پیشگیری از دیسپلازی هیپ سگ
همه موارد دیسپلازی هیپ قابل پیشگیری نیستند. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری در سگ خود انجام دهید. سالم نگه داشتن سیستم اسکلتی سگ شما باید از زمانی شروع شود که سگ شما جوان است. تغذیه توله سگ خود با یک رژیم غذایی مناسب به او کمک می‌کند تا رشد استخوان‌ها و مفاصل سالم را شروع کند و از رشد بیش از حدی که منجر به بیماری می‌شود جلوگیری کند.
همانطور که سگ شما رشد می‌کند، ارائه سطوح مناسب ورزش و رژیم غذایی سگ سالم از چاقی جلوگیری می‌کند، که یک عامل اصلی در ایجاد دیسپلازی لگن است. همچنین چاقی باعث بسیاری از مشکلات سلامتی در سگ‌ها می‌شود، بنابراین غذاهای چرب و ضایعات میز را کنار بگذارید.
به عنوان صاحب احتمالی یک سگ جدید، تحقیقات خود را در مورد نژاد مورد نظر خود انجام دهید. یک پرورش دهنده مسئول پیدا کنید که غربالگری‌های بهداشتی مناسب، مانند رادیوگرافی برای دیسپلازی هیپ و موارد دیگر را انجام دهد.
بهترین روشی که پرورش دهندگان می‌توانند از دیسپلازی ارثی هیپ جلوگیری کنند، غربالگری سگ‌های مولد خود از نظر بیماری است. آزمایش سلامت بنیاد ارتوپدی برای حیوانات ( OFA) می‌تواند به پرورش دهندگان کمک کند تا وضعیت لگن سگ‌های خود را تعیین کنند و اطمینان حاصل کنند که آنها فقط سگ‌هایی با مفاصل لگن دارای درجه نرمال یا بالاتر پرورش می‌دهند.
کدام نژادها ممکن است دچار دیسپلازی مفصل ران شوند؟
در حالی که سگ‌های بزرگتر به دلیل جثه‌شان بیشتر مستعد ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند، این بیماری می‌تواند سگ‌های هر اندازه را تحت تاثیر قرار دهد. افزایش وزن و رشد سریع می‌تواند باعث ایجاد مشکل در ایجاد دیسپلازی مفصل ران در سگ شود. رژیم غذایی و ورزش نقش اساسی در ایجاد یا پیشگیری از دیسپلازی هیپ در سگ‌ها دارد. یک رژیم غذایی خوب تضمین می‌کند که سگ شما در وزنی که برای او مناسب است باقی می‌ماند و استخوان‌ها و مفاصل او را سالم نگه می‌دارد. به طور کلی سگ‌های زیر بیش از سایرین در معرض ابتلا به این بیماری هستند:
- سگ قفقازی
- سگ سرابی
- مالینویز بلژیکی
- سگ قدرجونی
- ژرمن شپرد
- نژاد سنت برنارد
- سگ گریت دین
- روتوایلر
- ماستیف
- بولداگ
سوالات متداول
در ادامه پرتکرارترین سوالات شما را بررسی خواهیم کرد.
سگ چقدر می‌تواند با دیسپلازی هیپ زندگی کند؟
با مدیریت جراحی و پزشکی مناسب، سگ مبتلا به دیسپلازی هیپ می‌تواند زندگی طبیعی و سالمی داشته باشد.
سگ شما باید هر شش ماه یکبار برای معاینه فیزیکی به دامپزشک مراجعه کند تا از سلامت مفاصل اطمینان حاصل کند و قدرت و تحرک عضلانی را تقویت کند.
اگر دیسپلازی هیپ در سگ ها درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر درمان نشود، سگ‌های مبتلا به دیسپلازی هیپ معمولاً دچار استئوآرتریت (بیماری دژنراتیو مفصل) می‌شوند. سگ‌های مبتلا به دیسپلازی لگن معمولاً علائم بالینی لنگش اندام عقبی، درد و تحلیل عضلانی (آتروفی) را نشان می‌دهند.
آیا دیسپلازی هیپ به طور ناگهانی ایجاد می‌شود؟
علائم ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند، یا می‌توانید متوجه کاهش تدریجی فعالیت معمول حیوان خانگی خود شوید. درد ممکن است هنگام دست زدن به لگن مشهود باشد.
سخن پایانی
سگ‌های مبتلا به دیسپلازی هیپ اغلب زندگی طولانی و کاملی دارند، به خصوص با درمان. اگر فکر می‌کنید که سگ شما ممکن است تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرد، در اولین فرصت با متخصصان پت بوم تماس حاصل نمایید. گزینه‌های درمانی و تغییراتی در شیوه زندگی که می‌توانید برای راحت نگه داشتن سگ خود تا سنین بالا ایجاد کنید، بسیار هستند. سگ خود را از داشتن یک زندگی بی درد محروم نکنید!
آیا نیاز دارید با دامپزشک صحبت کنید؟
ارتباط تلفنی و چت با دامپزشکان پت بوم به‌صورت شبانه‌روزی، برای دریافت مشاوره روی دکمه زیر کلیک کنید.
بدون دیدگاه