انواع عفونت ویروسی در سگ + علائم و درمان

توله سگ‌ها اغلب مشتاق هستند که محیط اطراف خود را کشف کنند و دوستان جدید زیادی پیدا کنند. در نتیجه، حیوان دست آموز شما ممکن است با کسی یا چیزی که حامل یک ویروس ناخوشایند است تماس پیدا کند. این عفونت‌های مزاحم می‌توانند از طریق لمس یا هوا منتقل شوند و شدت آنها از ناراحتی معده تا یک بیماری تهدیدکننده زندگی متغیر است.

محافظت از توله سگ خود در برابر عفونت‌های ویروسی یک اولویت بسیار مهم در نگهداری از این حیوان خانگی است. شما باید علاوه بر تزریق واکسن‌های هسته‌ای و غیر هسته‌ای به توله‌تان، راهکارهای محافظتی و درمانی ویژه‌ای بیاموزید. در ادامه همراه پت بوم باشید تا تمامی عفونت‌های ویروسی شایع در سگ‌ها را بررسی کنیم.

عفونت‌های ویروسی متعددی وجود دارند که می‌توانند به سگ شما منتقل شوند. بررسی تمامی این بیماری‌ها به صورت مفصل در یک مقاله امکان‌پذیر نیست. از این رو برخی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی سگ را به طور مفصل در ادامه بررسی می‌کنیم و مروری خلاصه بر انواع کمتر شایع، خواهیم داشت.

1. پاروویروس

پاروویروس سگ (CPV) که معمولاً به عنوان پاروو شناخته می‌شود، یک عفونت ویروسی بسیار مسری است که در بین سگ‌ها و توله سگ‌های جوان رایج است. در این بیماری، سلول‌های ویروسی به دستگاه گوارش سگ حمله می‌کنند و از جذب مواد مغذی جلوگیری می‌کنند.

پاروویروس به طور ویژه برای توله سگ‌ها خطرناک‌تر از بزرگسالان است، چرا که می‌تواند به سرعت سیستم ایمنی سگ جوان را تضعیف کند. همچنین سگ‌های زیر 6 ماه در معرض خطر عفونت ثانویه نیز هستند.

سگ‌های زیر 6 هفته کمتر به بیماری جدی مبتلا می‌شوند، زیرا هنوز ذخیره‌ای از آنتی بادی‌های مادر واکسینه شده خود را دارند. نژادهای خاصی از جمله لابرادورها، ژرمن شپردها، روتوایلرها و اسپرینگر اسپانیل‌ها در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت جدی هستند.

انسان‌ها نیز می‌توانند به پاروویروس مبتلا شوند. با این حال، نوع پارو بین سگ و انسان یکسان نیست و این بیماری بین این دو موجود قابل انتقال نیست.

علائم پاروویروس سگ

• بی حالی
• استفراغ
• اسهال خونی
• کم آبی بدن
• تب
• کاهش وزن

علت پاروویروس

توله‌سگ‌ها می‌توانند با تعامل با حیوان یا شیء آلوده دچار پارو شوند. رایج‌ترین راه‌هایی که سگ می‌تواند به پارو مبتلا شود، لمس کردن یا خوردن مدفوع سگ آلوده یا تعامل با سگ آلوده است.

سگ‌های آلوده می‌توانند بدون نشان دادن هیچ علامتی مسری باشند. پاروویروس می‌تواند تقریباً یک ماه در داخل خانه زندگی کند. شیوع پاروویروس در مناطقی که نرخ واکسیناسیون پایینی دارند شایع‌تر است.

تشخیص پاروویروس

دامپزشک شما با بررسی سابقه پزشکی توله سگ شما شروع می‌کند تا ببیند آیا واکسن پاروو تزریق کرده است یا خیر. آنها همچنین آزمایش الایزا را بر روی مدفوع سگ شما برای جستجوی ذرات ویروس انجام می‌دهند. ممکن است آزمایشات اضافی برای تشخیص بیماری لازم باشد.

درمان عفونت ویروسی سگ

هیچ دارویی در دسترس نیست که پاروویروس را از بین ببرد. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلای سگ به پارو این است که در اسرع وقت آنها را واکسینه کنید. سگ‌ها واکسیناسیون پارو خود را در سه مرحله 6، 8 و 12 هفتگی دریافت می‌کنند. تقویت کننده‌ها نیز برای تقویت حیوان در برابر ویروس موجود هستند.

متأسفانه، پارو اغلب برای توله سگ‌ها کشنده است و درمان خاصی نیز برای آن وجود ندارد. از این رو بیشتر دامپزشک‌ها بر روی تقویت سیستم ایمنی توله سگ‌ها تمرکز می‌کنند. در حالی که میزان بقا در سگ‌های بالغ مبتلا به پارو حدود 90٪ است، توله سگ‌ها به مراتب بیشتر مستعد ابتلا به ویروس هستند، با نرخ بقای کمتر از 10٪.

2. سرفه لانه (تراکئوبرونشیت عفونی سگ)

تراکئوبرونشیت عفونی سگ یا سرفه لانه یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی در بین سگ‌ها است. سرفه لانه باعث التهاب در سیستم تنفسی فوقانی سگ، از جمله جعبه صدا، نای و ریه‌ها می‌شود. بسیاری از ویروس‌ها و سویه‌های باکتری می‌توانند باعث سرفه لانه شوند.

سرفه لانه معمولاً کشنده نیست اما می‌تواند باعث ناراحتی شدید شود. توله سگ‌ها در معرض افزایش خطر عفونت شدید هستند که می‌تواند منجر به ذات الریه شود. شایع‌ترین علت ویروسی سرفه لانه، آدنوویروس نوع 2 است. این نوع با آدنوویروس نوع 1 که باعث هپاتیت سگ می‌شود متفاوت است.

علائم سرفه لانه یک نوع عفونت ویروسی سگ

• سرفه مداوم
• ترشحات بینی
• پارس بی دلیل
• بی حالی (موارد شدید)

علت سرفه لانه

دلایل مختلفی برای سرفه لانه وجود دارد. برای مثال عفونت‌های باکتریایی مانند بوردتلا و عفونت‌های ویروسی مانند آدنوویروس نوع 2 و ویروس پاراآنفلوانزا.

سرفه لانه از طریق هوا و با نزدیک شدن به سگ آلوده منتقل می‌شود. توله سگ ها همچنین می توانند با دست زدن به یک شی آلوده، مانند یک اسباب بازی یا یک کاسه غذا، آن را دریافت کنند. علائم سرفه لانه 2 تا 14 روز پس از مواجهه ظاهر می‌شود. سگ‌ها می‌توانند سرفه‌های لانه را برای ماه‌ها بدون هیچ علامتی تحمل کنند.

تشخیص عفونت ویروسی سگ؛ سرفه لانه

بهترین راه برای محافظت از سگ خود در برابر سرفه لانه این است که او را در برابر علل شایعی مانند بوردتلا واکسینه کنید. هیچ آزمایشی برای تعیین اینکه آیا سگ سرفه لانه دارد یا خیر وجود ندارد.

معمولاً اگر سگی دارای سرفه‌ای باشد که مشخصه سرفه لانه است و با سگ آلوده در تماس بوده باشد، برای تایید تشخیص کافی است. دامپزشک ممکن است برای بررسی ویروسی یا باکتریایی بودن عفونت و اطمینان از عدم نیاز به درمان بیشتر، آزمایش سواب انجام دهد.

درمان سرفه لانه

سرفه لانه معمولاً خود به خود از بین می رود، به خصوص در میان سگ های بالغ. اگر عفونت باکتریایی باشد، دامپزشک شما مقداری آنتی بیوتیک به سگ شما می دهد. عفونت معمولا در عرض 6 هفته از بین می رود. از آنجایی که تراکئوبرونشیت برای توله‌ها خطرناک‌تر است، دامپزشک شما ممکن است برای بررسی اینکه وضعیت آنها بدتر نشده و به ذات‌الریه بدتر نشده است، درخواست ملاقات‌های بعدی کند.

3. ویروس دیستمپر سگ (CDV)

ویروس دیستمپر سگ (CDV) یک عفونت ویروسی است که اغلب با هاری مقایسه می‌شود. دیستمپر سگ نسبت به هاری شایع‌تر است، به خصوص در جاهایی که نرخ واکسیناسیون کمتر است. توله سگ‌ها و سگ‌های واکسینه نشده بیشترین خطر ابتلا به دیستمپر سگ را دارند.

دیستمپر سگ دو مرحله دارد که با پیشرفت به قسمت‌های مختلف بدن سگ، حمله می‌کند. در مرحله یک، دیستمپر سگ، بافت لنفاوی دستگاه تنفسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سپس بقیه سیستم تنفسی، دستگاه گوارش، سیستم عصبی و اعصاب بینایی را آلوده می‌کند

در مرحله دوم، ویروس بر سیستم عصبی سگ تأثیر می‌گذارد. دیستمپر اغلب برای توله سگ‌ها کشنده است و می‌تواند آسیب جبران ناپذیری به سیستم عصبی آنها وارد کند.

علائم مرحله اول:

• تب
• اسهال
• استفراغ
• بی حالی
• سرفه کردن
• ترشحات چشم
• ترشحات بینی
• دشواری در تنفس
• ضخیم شدن پوست روی بینی و کف پا (هیپرکراتوز)

علائم مرحله دوم:

• کج شدن سر
• تشنج
• تکان دادن خود
• دور زدن
• فلج

علت عفونت ویروسی سگ؛ دیستمپر ویروسی

پارامیکسوویروس باعث دیستمپر سگ می‌شود. هزاران مورد دیستمپر در میان راکون‌ها، روباه‌ها و سایر سگ‌سانان گزارش شده است. سگ‌ها می‌توانند با تعامل با حیوانات وحشی دچار بیماری دیستمپر شوند.

سگ‌ها همچنین می‌توانند با تعامل با یک جسم آلوده مانند اسباب‌بازی یا کاسه غذا دچار دیستمپر شوند. دیستمپر در هوا منتقل می‌شود و زمانی که حیوان آلوده سرفه یا عطسه می‌کند گسترش می‌یابد.

تشخیص

دامپزشک شما با سؤال از شما در مورد علائم سگتان شروع خواهد کر، زیرا دیستمپر معمولاً با سرفه لانه اشتباه گرفته می‌شود. هیپرکراتوز نشانه آشکار دیستمپر است.

دامپزشک شما آزمایش خون، ادرار و مغز استخوان را برای بررسی علت علائم سگ شما، انجام خواهد داد. آنها ممکن است در مورد فعالیت اخیر سگ شما و اینکه آیا با حیوانات وحشی در تماس بوده است یا خیر، سؤال کنند. اگر می‌توانید، جدول زمانی علائم سگ خود را برای کمک به دامپزشک خود در تشخیص دقیق، ارائه دهید.

درمان عفونت ویروسی دیستمپر

هیچ درمانی برای دیستمپر سگ وجود ندارد. بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به بیماری دیستمپر، این است که توله سگتان را واکسینه کنید. دیستمپر به عنوان یک واکسن اصلی در دنیا در نظر گرفته می‌شود.

از آنجایی که دیستمپر به چندین قسمت از بدن سگ حمله می‌کند، درمان آن دشوار است. دامپزشک به سگ شما مایعات و احتمالاً یک دوره آنتی بیوتیک برای مبارزه با هرگونه عفونت ثانویه را پیشنهاد خواهد داد.

دامپزشک شما همچنین ممکن است داروهای اضافی را برای تسکین برخی علائم مانند استفراغ تجویز کند. ممکن است برای اطمینان از اینکه وضعیت توله سگ شما بدتر نشده است، یک یا چند پیگیری لازم باشد.

4. آنفولانزای سگ؛ نوعی عفونت ویروسی سگ

آنفولانزای سگ، یک عفونت ویروسی نسبتاً جدید در بین سگ‌ها است. اولین مورد در سال 2004 در ایالات متحده ثبت شد، زمانی که ویروس آنفولانزای اسبی از یک اسب به یک سگ تازی انتقال یافت.

در حالی که آنفولانزای سگ در حال حاضر در بین سگ‌های خانگی شایع نیست، اما بسیار مسری است و می‌تواند یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی در بین سگ‌ها باشد. آنفولانزای سگ باعث عفونت شدید دستگاه تنفسی فوقانی می‌شود که می‌تواند باعث ذات الریه در توله سگ‌ها و سگ های مسن شود. در حال حاضر دو سویه آنفولانزای سگ وجود دارد.

علائم عفونت ویروسی آنفولانزای سگ

• سرفه کردن
• آبریزش بینی
• تب
• بی حالی
• از دست دادن اشتها

علت آنفولانزای سگ

به دلیل عدم ایمنی در بین جمعیت سگ، آنفولانزای سگ بسیار مسری است. این ویروس از طریق هوا منتقل می‌شود و می‌تواند از طریق سرفه و عطسه واگیر پیدا کند. سگ‌ها همچنین می توانند با دست زدن به یک جسم آلوده به آنفولانزای سگ مبتلا شوند. آنفولانزای سگ مخصوصاً در فضاهای بسته قابل انتقال است و به سرعت از طریق پناهگاه‌ها و لانه‌ها پخش می‌شود.

درمان عفونت ویروسی سگ

هیچ درمانی برای آنفولانزای سگ وجود ندارد و دامپزشک شما مراقبت‌های حمایتی را برای اطمینان از زنده ماندن سگ شما ارائه می‌دهد. دامپزشک شما ممکن است به سگ شما مایعات بدهد و داروهایی را برای کمک به کاهش علائم خاص تجویز کند. آنها همچنین ممکن است برای مبارزه با عفونت ثانویه به سگ شما آنتی بیوتیک بدهند.

5. ویروس معده (گاستروانتریت)

گاستروانتریت یا ویروس معده یکی از شایع‌ترین ویروس‌ها در بین انسان‌ها است. سگ‌ها نیز می‌توانند به ویروس‌های معده مبتلا شوند، اما این بیماری‌ها از سگ به انسان یا بالعکس قابل انتقال نیست..

مانند انسان، یک ویروس معده به دستگاه گوارش سگ شما حمله می‌کند. گاستروانتریت به ندرت کشنده است اما هم برای سگ و هم برای صاحبان آن‌ها ناخوشایند است. مرگ و میر ناشی از ویروس معده در توله سگ‌ها شایع است.

علائم عفونت ویروسی معده سگ

• استفراغ
• اسهال
• حالت تهوع
• کم آبی بدن
• از دست دادن اشتها
• درد شکم

علت گاستروانتریت

تعدادی از علل احتمالی گاستروانتریت وجود دارد. شایع‌ترین علل عبارتند از سموم، عفونت‌های ویروسی و انگل‌ها. سگ شما می‌تواند با خوردن غذای جدید یا تعامل با حیوان یا شیء آلوده به ویروس معده مبتلا شود.

تشخیص عفونت ویروسی معده سگ

دامپزشک شما معمولا با رد هر احتمال دیگری، گاستروانتریت را تشخیص می‌دهد. هیچ آزمایشی برای حشرات معده در سگ‌ها وجود ندارد، زیرا طیف وسیعی از بیماری‌ها می‌‍توانند باعث ایجاد آنها شوند. دامپزشک تأیید می‌کند که سگ شما حساسیت یا عفونت ویروسی دیگری مانند دیستمپر ندارد. آنها همچنین بررسی خواهند کرد که علائم توله سگ شما ناشی از چیزهای جدی‌تری مانند سرطان روده یا بیماری کلیوی نباشد.

درمان گاستروانتریت

هیچ درمانی برای گاستروانتریت وجود ندارد. با این حال، اکثر سگ‌ها با درمان حمایتی به طور کامل بهبود می‌یابند. دامپزشک شما ممکن است برای جلوگیری از کم آبی و بازیابی الکترولیت‌های از دست رفته، به سگ شما مایعات دهد. همچنین برای رفع علائم شدید ممکن است داروی اضافی لازم باشد.

6. ویروس پاراآنفلوآنزا (CPIV)

ویروس پاراآنفلوآنزا اغلب از سگ‌هایی با سرفه خشک حاد منتشر می‌شو. این بیماری بر اپیتلیوم سطحی دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی تأثیر می‌گذارد و یک واکنش التهابی حاد ایجاد می‌کند که به نظر نمی‌رسد به طور طولانی مدت در سگ ادامه داشته باشد. علائم بالینی این بیماری اغلب خفیف است و شامل سرفه، التهاب لوزه و ترشحات بینی می‌شود. با عفونت باکتریایی ثانویه، ممکن است عفونت ویروسی سگ شدید شود.

7. ویروس کرونا سگ

عفونت کروناویروس یک بیماری روده‌ای نسبتاً خفیف است که عمدتاً سگ‌های جوان را درگیر می‌کند، اگرچه ممکن است همه سنین به آن مبتلا شوند. ویروس در مدفوع ریخته می شود و نحوه عفونت از طریق بلع است و در لانه ها و کلنی ها رایج است. علائم بالینی بی اشتهایی، افسردگی، استفراغ و اسهال و مدفوع شل است. یک تشخیص خاص را می توان با یافتن ویروس در نمونه های مدفوع با میکروسکوپ الکترونی یا استفاده از رنگ آمیزی آنتی بادی فلورسنت مستقیم مدفوع انجام داد.

8. روتاویروس

روتاویروس به طور گسترده در روده سگ‌ها رخ می‌دهد، اما عفونت‌ها بر خلاف عفونت شدیدی که در حیوانات جوان سایر گونه‌های اهلی مشاهده می‌شود، عموماً خفیف‌تر هستند. روتاویروس را می توان با میکروسکوپ الکترونی در مدفوع تشخیص داد.

9. آنسفالومیلیت گوسفند، فلاوی ویروس

این بیماری بیشتر در بریتانیا، اروپا و خاورمیانه رخ می‌دهد. آنسفالومیلیت حاد و غیر‌پیوسته عمدتاً در گوسفندان به وجود می‌آید، اما انسان‌ها و سگ‌ها نیز می‌توانند به این بیماری ویروسی مبتلا شوند. این ویروس به طور وِیژه در سگ‌های گله و  سگ‌های شکاری که در مناطق بومی زندگی می‌کنند، منتشر می‌شود.

آنسفالیت بسیار خطرناک است و می‌تواند کشنده باشد. این بیماری از طریق نوعی کنه گوسفندی منتقل می‌شود و بسیار مسری است. علائم بالینی این عفونت ویروسی سگ شامل تب، لرزش، ترشح بزاق، کما و مرگ است. تشخیص قطعی بر اساس جداسازی و شناسایی ویروس است.

10. بیماری کاذب (بیماری اوژسکی، ویروس هرپس خوک 1)

بیماری کاذب عمدتاً خوک‌ها و به ندرت سگ‌ها را درگیر می‌کند. این بیماری با آنسفالیت حاد و کشنده مشخص می‌شود.

بیماری کاذب به دلیل عدم وجود خوک در کشور ایران، شیوع بسیار پایینی دارد. سگ‌ها می‌توانند با تماس مستقیم با خوک‌هایی که ویروس را در ترشحات بینی یا بزاق دارند و یا با خوردن گوشت خوک، آلوده شوند. این بیماری معمولاً با خارش شدید در محل ورود ویروس و به دنبال آن خودزنی که منجر به آنسفالیت کشنده حاد می‌شود، مشخص می‌شود. علائم بالینی این عفونت ویروسی سگ شامل تغییر در رفتار، بی اشتهایی، هیجان بیش از حد، خارش، خودزنی، فلج و کما همراه با مرگ معمولاً در عرض 48 ساعت پس از اولین علائم است.

11. هاری (ویروس لیسا)

هاری یک انسفالیت کشنده در تمام پستانداران خون گرم است که عمدتاً به صورت خشمگین یا گنگ (فلج) ظاهر می‌شود. عفونت معمولاً از زخم گزش منشأ می‌گیرد و از طریق تنه عصبی به بند ناف و مغز منتقل می‌شود.

دوره نقاهت این بیماری عفونی متغیر است و در مواردی بیش از شش ماه طول می‌کشد. انواع مختلفی از هاری وجود دارد که شامل ویروس خفاش لاگوس (آفریقا)، ویروس موکولا (آفریقا)، ویروس دوونهاژ (آفریقا)، ویروس خفاش اروپایی 1 و 2 و ویروس خفاش استرالیایی است. همانطور که اشاره کردیم بیماری هاری به دو شکل خشمگین و فلج اعصاب نمایان می‌شود که علائم هر یک به شرح زیر است:

شکل پرودرومال (فلجی): این شکل از هاری معمولا بااضطراب، تغییرات رفتار و اغلب خارش شدید در محل گاز گرفتگی مشخص می‌شود. این مرحله از 1 تا 3 روز طول می‌کشد. فلجی به سرعت رخ می‌دهد و مرگ در عرض 10 روز پس از مشاهده اولین علائم رخ می‌دهد. شکل فلجی نسبت به نوع خشمگین شایع‌تر است و معمولا با بی حالی، لرزش عضلانی، دیسفاژی و فلج انتهایی همراه است.

 شکل خشمگین: این نوع هاری معمولا با سرگردانی بی هدف و هیجان مشخص می‌شود. علائم این عفونت ویروسی سگ شامل تحریک پذیری، گاز گرفتن یا تلاش برای گاز گرفتن، بی اشتهایی، تغییر صدا، فلج عضلانی، ترشح بزاق، تشنج و مرگ، است.

تشخیص این بیماری بر اساس آنتی بادی فلورسنت، رنگ آمیزی ایمونوپروکسیداز و PCR بافت مغز انجام می‌شود.

12. وسلسبرون (فلاوی ویروس)، نوعی عفونت ویروسی سگ

وسلسبرون یک بیماری منتقله از طریق ناقل است که در سگ‌هایی که به دلیل آنسفالیت مرده‌اند گزارش شده است. این عفونت ویروسی سگ از کشور آفرقای جنوبی نشات گرفته است.

این بیماری قابل تشخیص نیست و تشخیص معمولاً به صورت گذشته نگر در معاینه پس از مرگ انجام می‌شود. درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد.

13. پاپیلوماتوز

پاپیلوماتوز سگ یا زگیل یک بیماری مسری سگ است که با تشکیل تومورهای خوش خیم پوست و غشای مخاطی دهان مشخص می‌شود. این بیماری به صورت تماس مستقیم و غیر مستقیم قابل انتقال است.

این عفونت ویروسی سگ به صورت پاپول‌های کوچکی شروع می‌شود که بزرگ می‌شوند و زگیل‌های کوچک شبیه گل کلم را تشکیل می‌دهند که ممکن است روی لب‌ها، زبان، لثه‌ها، مخاط باکال و گاهی ملتحمه ظاهر شوند. اگرچه می‌توان زگیل‌های این بیماری را با جراحی برداشت اما زگیل‌ها اغلب به طور خود به خود در عرض چند هفته ناپدید می‌شوند.

14. ویروس هرپس

عفونت هرپس ویروس سگ یک بیماری مسری و بسیار کشنده است که معمولا توله سگ‌های زیر سه هفته را هدف قرار می‌دهد. معمولاً زیر 3 هفته است. این ویروس توسط بسیاری از سگ‌های بالغ حمل می‌شود و توله سگ‌ها معمولاً توسط آنتی بادی‌های مادر محافظت می‌شوند.

به نظر می‌رسد که عفونت توله‌ها از طریق جفت یا از طریق تماس در حین یا اندکی پس از زایمان اتفاق می‌افتد. این بیماری معمولا در توله‌های حساس با ویرمی همراه با نکروز منتشر می‌شود و خونریزی کلیه، کبد و ریه مشخص آن است.

علائم بالینی شامل اسهال، بی اشتهایی، تنگی نفس و درد شکم است. همچنین رینیت (آلرژی) خفیف و ورم ملتحمه در بزرگسالانی که قبلا در معرض آن قرار نگرفته‌اند رخ می‌دهد. در ماده‌ها، ویروس ممکن است باعث واژینیت تاولی، سقط جنین و ناباروری شود. در حالی که سگ‌های نر ممکن است ضایعات وزیکولی را روی آلت تناسلی نشان دهند.

عفونت هرپس ویروس در توله سگ‌های جوان  کشنده و تب دار است و معمولا به  آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی‌دهد. که حاد دارند مشکوک باشد. تشخیص این عفونت ویروسی سگ را می‌توان با جداسازی ویروس، رنگ آمیزی آنتی بادی فلورسنت بافت‌ها و هیستوپاتولوژی تایید کرد.

سوالات متداول

عفونت ویروسی در سگ‌ها بسیار شایع است، به طوری که می‌توان گفت بیشتر سگ‌ها حداقل یک بار در عمر خود به یک عفونت ویروسی مبتلا می‌شوند. از این رو سوالات زیادی در رابطه با عفونت ویروسی سگ توسط صاحبان مطرح می‌شود. در ادامه این سوالات را بررسی خواهیم کرد.

عفونت ویروسی در سگ چقدر طول می‌کشد؟

بسته به نوع بیماری، دوره نقاهت و درمان نیز متفاوت خواهد بود. اما به طور معمول، هر بیماری ویروسی با گذشت حدود 2 تا 3 بهبود می‌یابد.

شایع‌ترین عفونت ویروسی در سگ‌ها کدام است؟

دیستمپر علت اصلی مرگ و میر ناشی از بیماری‌های عفونی در سگ‌ها است. این بیماری معمولا از طریق قرار گرفتن در معرض مدفوع آلوده منتقل می‌شود.

چگونه می‌توانم سگ بیمار به عفونت ویروسی را در خانه درمان کنم؟

سگ‌های بیمار نیاز به خواب و استراحت زیادی دارند. مکانی آرام و راحت برای استراحت سگ خود فراهم کنید که هیچ مزاحمتی نداشته باشد، از جمله سایر حیوانات خانگی یا کودکان خردسال که ممکن است آزاردهنده باشند. بهتر است سگ بیمار خود را در یک اتاق خصوصی یا قسمت جداگانه‌ای از خانه نگه دارید تا مطمئن شوید که آنها تنها می‌مانند و استراحت می‌کنند.

سخن پایانی اقدام سریع و به موقع در رابطه با بیماری حیوانات خانگی بسیار حیاتی است، چرا که بسیاری از بیماری‌های ساده می‌توانند در نهابت منجر به مرگ حیوان خانگی شما شوند. شما می‌توانید برای دریافت اطلاعات تکمیلی و تشخیص بیماری حیوان خانگی خود با دامپزشکان پت‌بوم مشاوره بگیرید.