بیماری منقار و پر پرنده، علائم، تشخیص و درمان

برخی از بیماری‌ها، علائم خود را به صورت تغییراتی در بعضی اندام‌های پرنده‌ی شما نشان می دهند. یکی از این بیماری‌ها، بیماری منقار و پر پرنده می‌باشد. این بیماری می‌تواند باعث تغییر شکل منقار و ناهنجاری‌های پر شود. اگر می‌خواهید در مورد بیماری منقار و پر پرنده و نحوه‌ی درمان آن بیشتر بدانید، خواندن این مطلب رابه شما، پیشنهاد می‌کنیم.

بیماری منقار و پر پرنده چیست؟

بیماری منقار و پر پسیتاسین که به عنوان سیرکوویروس پسیتاسین نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ویروسی است که باعث آسیب به منقار، پرها و ناخن‌ها و همچنین سیستم ایمنی پرندگان آلوده می‌شود.

 این بیماری اولین بار در دهه 1970 در کاکادوهای استرالیایی شناسایی شد و بیش از 50 گونه از طوطی‌های وحشی و خانگی را تحت تاثیر قرار داده‌است. این ویروس بیشتر در میان کاکادوها، طوطی‌های خاکستری آفریقایی، مرغ عشق، لاری، لوریکتوس، طوطی اکلکتوس و طوطی‌های سیاه دیده می‌شود.

اگر می‌خواهید در مورد شایع‌ترین بیماری‌های طوطی بیشتر بدانید، این مقاله به شما پیشنهاد می‌شود: 7 بیماری طوطی، علائم، تشخیص و درمان

انواع بیماری منقار و پر پرنده چیست؟

انواع مختلفی از این بیماری ممکن است دیده شود. شکل بیماری‌ای که در یک پرنده مشاهده می‌شود، تحت تأثیر سن پرنده در هنگام ابتلا و گونه‌ی پرنده آلوده است. انواع این بیماری عبارتند از:

فوق حاد

شکل فوق حاد در پرندگانی که به تازگی از تخم خارج شده‌اند، دیده می‌شود. علائم ناشی‌ از باکتری‌ها و سموم باکتریایی در جریان خون، ذات‌الریه، عفونت روده کوچک که باعث اسهال می‌شود و برگشت مواد غذایی از چینه دان، باعث کاهش وزن و مرگ می‌شوند.

هنگامی که معاینه میکروسکوپی پس از مرگ بافت‌ها انجام نشود، تشخیص به راحتی انجام نمی‌شود، زیرا پرندگان معمولاً قبل از تشخیص ناهنجاری‌های پر می‌میرند. شروع علائم ناگهانی است، فقط چند ساعت طول می‌کشد تا پیشرفت سریع بیماری که به سرعت کشنده است، رخ دهد.

حاد

شکل حاد آن در پرندگان جوان آلوده که با رشد اولین پرهای خود مواجه هستند، ایجاد می‌شود. علائم اغلب برای اولین بار بین 2 ماهگی تا 3 سالگی دیده می‌شوند. علائم شامل افسردگی برای چند روز، تغییرات ناگهانی در شکل و ظاهر پرهای در حال رشد و پوست اندازی زودرس است. برخی از این پرندگان ممکن است در عرض یک الی دو هفته پس از ظاهر شدن علائم بمیرند.

مزمن

شکل مزمن آن در پرندگان مسن تر (تا سن 20 سالگی) رخ می‌دهد زیرا پرهای غیر طبیعی در یک الگوی متقارن ایجاد می‌شوند که در پوست اندازی‌های متوالی اتفاق می‌افتد. این در اولین پوست اندازی پس از عفونت یا تا 6 ماه بعد رخ می‌دهد.

پرهای کوتاه و چماقی و پرهای پیچ خورده‌ی تغییر شکل یافته دیده می‌شوند. این تغییرات در پرندگانی رخ می‌دهد که از مرحله‌ی حاد بیماری جان سالم به در برده‌اند. اگر پرندگان مبتلا به اندازه‌ی کافی عمر کنند، ممکن است دچار طاسی شوند. تغییر شکل منقار نیز ممکن است پس از یک دوره‌ی طولانی بیماری که در آن تغییرات قابل توجهی در پر اتفاق افتاده است، ایجاد شود.

برخی از پرندگان به عنوان منبع بالقوه عفونت به سایر پرندگان ناقل بیماری می‌شوند. برخی دیگر بیماری را ریشه‌کن می‌کنند و مصونیت طبیعی خواهند داشت که می‌تواند به فرزندان‌شان منتقل شود.

پرندگان مبتلا ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها قبل از مرگ با انواع عفونت‌های ثانویه ویروسی، قارچی، باکتریایی یا انگلی زندگی کنند. علائم عبارتند از افسردگی، افزایش تعداد گلبول‌های سفید خون، نارسایی، کاهش وزن سریع، اسهال، ذات الریه، از دست دادن پر، ضعف و نهایتاً مرگ پرنده. قبل از اینکه تغییرات پر در چند ماه تا سال بعد از عفونت شناسایی شود، این کاهش ایمنی منجر به مرگ می‌شود.

علائم بیماری منقار و پر پرنده چیست؟

پرندگان آلوده ممکن است هفته‌ها تا سال‌ها طول بکشد تا علائم بالینی را نشان دهند که اغلب به سن پرنده بستگی دارد. اغلب، اولین علامت بالینی قابل مشاهده، پرهای نکروزه (مرده)، شکل غیر طبیعی پرها (دیستروفی پر)، یا تغییر شکل شدید منقار است. اکثر پرندگان به دلیل عفونت ثانویه در عرض چند ماه تا چند سال پس از مراجعه فوت می‌شوند.

پرهای آسیب‌دیده ممکن است کوتاه‌ قد و چماقی شکل به نظر برسند. ناهنجاری‌های منقار معمولاً در گونه‌های کاکادوهای سفید رخ می‌دهند و منقارهای آن‌ها به‌ صورت کشیده، بیش از حد پوسته پوسته یا براق به نظر می‌رسند و به راحتی با دست زدن می‌شکنند. عفونت ممکن است در هر سنی رخ دهد اما در پرندگان زیر سه سال شایع‌تر است.

علاوه بر موارد گفته شده،علائم آن را می‌توان در موارد زیر مشاهده کرد:

• پرها: پرهای کوتاه، تیز، شکننده و بدشکل که خونریزی می‌کنند و می‌شکنند و پرهای نامرتب با از دست دادن رنگدانه در یک الگوی متقارن.
• پوست: زخم، پوسته پوسته شدن، ضخیم شدن، پوست مرطوب، عفونت‌های پوستی، از دست دادن کنترل دما
• منقار: ابتدا براق و سپس کدر، شکننده و بدشکل
• ناخن‌ها: شکننده و بد شکل
• اندام‌های داخلی: نارسایی سیستم ایمنی از جمله تیموس، بورس فابریسیوس( اندامی از دستگاه ایمنی پرنده) و مغز استخوان

دامپزشکان چگونه بیماری منقار و پر پرنده را تشخیص می‌دهند؟

 این بیماری با استفاده از آزمایش دی ان ای بر روی نمونه خون تشخیص داده می‌شود. آزمایش ممکن است بر روی نمونه‌های پر یا پوست یا سواب از اندام‌های داخلی پرنده‌ی مرده نیز انجام شود. نتایج نادرست به ندرت رخ می‌دهد.

بیماری منقار و پر پرنده چگونه منتقل می‌شود؟

بیماری منقار و پر پرنده، از تماس مستقیم پرندگان آلوده به پرندگان سالم یا از طریق آب آلوده در مناطقی که پرندگان در آنجا تغذیه می‌کنند، منتقل می‌شود. سوراخ‌های بینی، دهان و کلواک مسیرهای بالقوه ورود هستند. این بیماری ممکن است از ترشحات گیاهی به پرندگان تازه بیرون آمده از تخم که توسط والدینشان تغذیه می‌شوند، منتقل شود. گرد و غبار پرها، شوره یا مدفوع موجود در لانه نیز می‌توانند ویروس را گسترش دهند.

درمان بیماری منقار و پر پرنده به چه صورت است؟

 بیماری منقار و پر پرنده، یک بیماری کشنده است و هیچ درمان خاصی برای آن وجود ندارد، بنابراین پیشگیری، بسیار مهم است. پرندگان آلوده ممکن است ماه‌ها تا سال‌ها پس از آلودگی اولیه زنده بمانند، اما در نهایت تسلیم بیماری می‌شوند. شما می‌توانید به عنوان صاحبان پرندگان خانگی به پرنده‌ی خود با روش‌های مختلفی کمک کنید تا عمر طولانی‌تری داشته باشد.

نظافت و بهداشت ضروری است زیرا هیچ ماده ضدعفونی کننده‌ای وجود ندارد که صد در صد سیرکوویروسی را که در پرندگان ایجاد می‌کند، از بین ببرد. تمیز کردن منظم با یک ضد عفونی کننده مناسب بسیار مهم است. ایجاد یک محیط بدون استرس ممکن است به افزایش طول عمر پرنده کمک کند. همچنین پرندگان آلوده باید از سایر پرندگان جدا شوند تا از انتشار ویروس جلوگیری شود.

مکمل‌های ویتامین، مواد معدنی و پروبیوتیک برای حمایت از سیستم ایمنی توصیه می‌شوند. مراقبت‌های حمایتی برای عفونت‌های ثانویه با آنتی بیوتیک‌های خوراکی و داروهای ضد قارچی نیز ممکن است به صورت موردی تجویز شود که این مورد به نظر و تشخیص دامپزشک شما بستگی دارد.

سخن پایانی

همانطور که بیان شد، بیماری منقار و پر پرنده، بیماری‌ای کشنده و ویروسی است. از علائم آن می‌توان به شکننده و بدشکل شدن منقار، عفونت‌های پوستی و ناهنجاری‌های پر اشاره کرد. متاسفانه درمان خاصی برای آن وجود ندارد؛ بنابراین در این شرایط پیشگیری از بیماری، حرف اول را می‌زند. اگر در پرنده‌ی خود علائمی از بیماری را مشاهده کردید، سریعاً او را به کلینیک دامپزشکی منتقل کنید. در صورتی که در این زمینه سوالی داشتید، می‌توانید از مشاوره آنلاین دامپزشکی پلتفرم پت بوم استفاده کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.

منابع: petmd.com | vcahospitals.com